εδώ Πολυτεχνείο..εδώ Πολυτεχνείο..

σας μιλά ο ραδιοφωνικός σταθμός των ελεύθερων αγωνιζόμενων φοιτητών..των ελεύθερων αγωνιζόμενων Ελλήνων..Έλληνες αγωνιστείτε..μην φοβηθείτε την Χούντα και τα όργανά της..


η γιορτή του Πολυτεχνείου..έτσι την λέγαμε στο σχολείο..και θυμάμαι ότι ρομαντικά την αναβιώναμε εκείνη την μέρα..(προφανώς μόνο εγώ..)

για μένα ίσως να είναι από τις πιο σημαντικές στιγμές τις ιστορίας μας..ίσως γιατί είναι από τα πιο "πρόσφατα" γεγονότα..ίσως γιατί να ήθελα να ζήσω εκείνη την εποχή (μεγάλα λόγια ίσως κι αυτά..)ίσως..ίσως..

Ταξίδεψα από την Κρήτη μια μέρα νωρίτερα για να πάω στην πορεία λέει..να πάω στο Πολυτεχνείο λέει..και πήγα..τρομάρα μου..πόσο ντράπηκα..

στην είσοδό του..οικοδεσπότες εγκάρδια να προσφέρουν τα αγαθά τους αφιλοκερδώς,προσφορά μεγάλη στους νεκρούς...


στο μυαλό μου ήρθε η ιστορία με τον Χριστό που πήγε σε ένα ναό της Ιερουσαλήμ και ήταν απέξω διάφοροι πωλητές (αν θυμάμαι καλά) και τους είπε ότι εδώ είναι οίκος προσευχής και όχι σπήλαιο ληστών..Κάτι τέτοιο ένιωσα και εγώ..βεβήλωσαν τον "ιερό" χώρο του Πολυτεχνείου..(ελπίζω να μην ακούγομαι υπερβολική)

Σταθήκαμε αρκετή ώρα στην κεντρική πύλη εκεί που πριν από 37 χρόνια ήταν κρεμασμένοι από τα κάγκελα φοιτητές...





γελοίο δεν είναι?ή μόνο εγώ το βλέπω!?από πότε χρωματίστηκε πολιτικά το πολυτεχνείο?τόσο ανίδεη είμαι πια? γιατί σήμερα από τα μικρόφωνα έβγαζαν πομπώδεις λόγους διάφορες παρατάξεις?βγείτε στον αγώνα φώναζαν..λευτεριά στους φυλακισμένους..

γιατί να μην σιωπούν ευλαβικά?

μπορεί να σκέφτομαι λάθος..συγχωρέστε με..μάλλον δεν γνωρίζω αρκετά την ιστορία..οι φοιτητές τότε αγωνίστηκαν ο καθένας για την παράταξη τους..είχαν βαφτεί πράσινοι, μπλε, κόκκινοι και αγωνίζονταν για την πάρτη τους..όχι για όλους..και όλος ο κόσμος που μαζευόταν εκεί, εκείνες τις μέρες, με τα κόμματά τους πήγαιναν..σωστά?

γιατί τότε, από τα μικρόφωνα δεν ακουγόταν 'είμαστε άοπλοι", "αδέλφια μας στρατιώτες δεν θα σηκώσετε όπλο και δεν θα πυροβολήσετε, δεν θα σκοτώσετε τα αδέρφια σας", "απόψε σκοτώνουν τα παιδιά σας"..

ανεβήκαμε λοιπόν και πάνω...


από την δεξιά και αριστερή μεριά αντίστοιχα αυτά τα αριστουργήματα στους τοίχους..διευρύνουν τους ορίζοντές μας..με την ευχάριστη μυρωδιά φρέσκων ούρων..

πραγματικά πόσο ντρέπομαι..



αυτός ο κόσμος ήταν εκεί..να καταθέτει στεφάνια και γαρύφαλλα..να αντιπροσωπεύει τα ιδεώδη που άλλοι πολέμησαν για εμάς..και εμείς τώρα..μια χαρά δεν τα καταφέραμε?..

τελικά στην πορεία δεν πήγα..τι να κάνω εγώ η άσχετη ανάμεσα σε τόσους γνωστικούς?