lost and found..

το πένθος..

έχει πέντε στάδια..είναι γνωστό..δεν αφορά όμως την απώλεια ενός αγαπημένου ανθρώπου..

αφορά τις απώλειες της ψυχής μας..

αυτό ήταν ο περσινός χειμώνας για μένα..ένα συνεχές πένθος..πενθούσα τις χαρές..εμένα..τις αλήθειες..τους φίλους..τα ανύπαρκτα και υπαρκτά..

πέρασα από όλα τα στάδια..ένα ένα..ατελείωτα..στο αίμα κυλούσε κάθε σκέψη..κάθε συναίσθημα..στον υπέρτατο βαθμό..

άρνηση..τα πράγματα δεν είναι έτσι όπως φαίνονται..είναι καλύτερα..κι αν δεν είναι..θα φτιάξουν..

θυμός..το καζάνι της ψυχής μου να βράζει..όλα να μου φταίνει αλλά να ξέρω ότι ουσιαστικά φταίω εγώ..κ εκεί φώλιαζαν οι κολλητές μου φίλες...

ενοχές..να παγιδεύομαι στον αέρα που αναπνέω γιατί δεν το αξίζω..να κοιτάω με βλέμμα που να μην αξίζω..να μιλάω με φωνή που δεν μου αξίζει..να έχω φίλους που να μην μου αξίζει να τους αποκαλώ έτσι..ενοχές..που σε τρώνε και σε οδηγούν στην..

κατάθλιψη..δεν υπάρχουν πια χαμόγελα..όλα τα πήρες εσύ..όλα τα πήρε ο χρόνος..δεν μου άφησες τίποτα..τα όνειρα εξαφανίστηκαν..τα δικαιώματά μου..όλα έφυγαν πάλι χωρίς να μου δώσουν σημασία..αλλά δεν είχα δικαίωμα να ζητήσω τίποτα..ο πόνος και η μοναξιά ήταν φίλες εκούσιες...καρδιακές..έτσι πίστευα μέχρι που ήρθε η ...

αποδοχή..ο άνθρωπος πρέπει να πονά..να βιώνει τις εκάστοτε καταστάσεις...να κλαίει..να τρυπιέται από τα αγκάθια..όλα αυτά είναι η ζωή..όλα αυτά αποτελούν μαθήματα που καλώς ή κακώς..πρέπει να παρακολουθούμε..

και για μένα πιο πολύ μετράει η δύναμη να θες να αλλάξεις..να αγαπάς το καλύτερο..να αγαπάς την αλλαγή..να αγαπάς το εγώ σου..δεν είναι κακό να κοιτάζεις και τι λαχταρά η ψυχούλα σου..

αυτά τα 5 στάδια λοιπόν πέρασα..

μου πήρε 23 χρόνια..ποτέ δεν είναι αργά όμως ε?..

καλή αρχή..η πόρτα άνοιξε..ελευθερώθηκα...