Τετάρτη 20 Ιανουαρίου 2010

από αύριο..

γελάω ειρωνικά..

απόψε..

παχνιδιάρικοι διασκελισμοί να ξεφύγω από την κατάντια που εσύ με έριξες εκεί..

δεν ξέρω αν φοβάμαι κάτι..βασικά δεν ξερω τι φοβάμαι περισσότερο..τα είδωλά μου ή εμένα..την αλήθεια τους..ή το ψεύτικο ίνδαλμα που μου σερβίρουν..

δεν μπορώ να αποφασίσω απόψε πάλι..το καλύτερο για μένα είναι όλα να μου δοθούν απλόχερα..το λογικό για μένα είναι να προσπαθήσω να τα αποκτήσω..το πιο πιθανό για μένα είναι να μην αγγίξω απολύτως τίποτα..

κολλημένη στον άξονα..να γυρίζω σαν μπαλαρίνα γύρω απο τα ίδια σκηνικά..το παραμύθι χωρίς ευτυχισμένο τέλος..

στο κοινό σημείο με το πέρυσι..να ψάχνω την μη τέμνουσα με το φέτος..

θέλω να προχωρήσω..αλλά αν δεν αφήσω εσένα..δεν μπορώ..

το κουτί γι' αυτό το έχω..μόνο θάβω..δεν δημιουργώ..



3 σχόλια:

Μικρές ανάσες είπε...

Όταν τελειώσεις να θάβεις, τότε θα προχωρήσεις.
Και όσο πείθεις τον εαυτό σου ότι δε θα αγγίξεις τίποτα, τόσο θα απομακρύνονται όλα...

Παίρνει καιρό το αντίο, δεν υπάρχουν σωστές και λάθος συμβουλές, μόνο εσύ ξέρεις... ακόμα και όταν νιώθεις πως δε ξέρεις....

manolia είπε...

ευχαριστώ..
πραγματικά ευχαριστώ..

Μικρές ανάσες είπε...

Πες μόνο ευχαριστώ στην ψυχή σου που είναι ακόμα ζωντανή...