Είχα μιλήσει κάποτε για ανοιχτές πληγές...αυτές πονάνε..
Τώρα μιλάω για τα σημάδια που αφήνουν..και τελικά αναρωτιέμαι τι πονάει περισσότερο..Το γεγονός ότι δεν θα φύγουν ποτέ ή ότι ίσως στέκονται εμπόδιο στο να ξεκινήσουμε κάτι άλλο;..
Βαθιά μέσα μου ξέρω...είμαστε τόσο επιφανειακοί..δεν κοιτάμε ποτέ την ουσία..Επομένως και το πιο μικρό σημάδι μας ενοχλεί..και αντί να κερδίσουμε κάτι από αυτό..αντίθετα μας στοιχιώνει και κινεί ακόμα και το νήμα της ευτυχίας μας..
Η απορία μου είναι όμως...ακόμα και αν φύγουν τα σημάδια..(υπάρχουν πολλοί τρόποι να φύγουν..) το κατακάθι τους..;τι γίνεται με αυτό;...
2 σχόλια:
πρόσφατα διάβασα ένα βιβλίο και σε καποιο σημείο ο συγγραφέσα έγραφε " θαυμάζω τους ανθρώπους που η ψυχή τους είναι πιο βαθιά από τη πληγή τους..."και μάλλον έτσι πρέπει να έιναι....
πολύ όμορφη φράση..
Δημοσίευση σχολίου