Δαίμονες..

Να 'μαι πάλι, να πολεμάω τους δαίμονές μου..που έχουν κυριολεκτικά καταβάλει την ζωή ,την σκέψη , το μέλλον , τα όνειρά μου..
Δεν είναι απλά τα πράγματα..Η εξιλέωση μπορεί να μην έρθει και ποτέ..και έτσι να καταλήξω σε ένα άδειο δωμάτιο μόνη μου με εμμονές,μοναξιά και πόνο..
Όμως όσο κι αν πολεμάω όλο μου το σύμπαν, έχουν μια ξεχωριστή θέση στο μυαλό μου κι όταν ξεκινάω κάτι καινούριο αυτόματα ενεργοποιούνται και καταστρέφουν όλη την υποτιθέμενη μαγεία..

Το παραμύθι ποτέ δεν έχει τελικά ευτυχισμένο τέλος..Ο σωτήρας αργεί..Κι αν έχει έρθει όμως, θα είναι τόσο δυνατός να με σώσει και να βαφτιστεί ήρωας;

Ή δεν έχει τελικά νόημα όλο αυτό;Είναι προσωπική υπόθεση..Είναι προσωπική πρόκληση..Μόνοι θα είμαστε πάντα..επομένως..πάλι μόνη...