Αφιερωμένο....

Πονά η φωνή σου, μη λες

αν φύγεις εσύ

δεν υπάρχω κι εγώ

δεν έχει η ιστορία

αρχή ούτε τέλος

κάθε της λέξη θανάσιμο βέλος

Τώρα πάω, πάω μακριά
σ' αγαπάω, μα είναι αργά(;)
τώρα πάω, σ' αγαπάω..

Καλή χρονιά....

Καλά Χριστούγεννα..

Έρχονται οι διακοπές..Τέρμα τα ψέμματα..Άρχισαν οι ευχές μπροστά από το Χριστουγεννιάτικο δέντρο καθισμένη στο τζάκι και έξω να βρέχει..Τα φωτάκια να αναβοσβήνουν ρυθμικά την μελωδία Jingles Bells..Εσύ με ποτάκι μόνη σου να προβάλεις τον καθρεπτισμό σου στον πυρήνα της φωτιάς..
Αυτά είναι τα Χριστούγεννα που λατρεύω..Αυτά τα Χριστούγεννα έκανα πάντα..
Φέτος νομίζω ότι θα είναι διαφορετικά..Από πολλές απόψεις..Και τολμώ να ψελλίσω ότι δεν θα είναι μοναχικά..Θα τα περάσω με αγαπημένα πρόσωπα,μακριά από την ζωή που ξέρω, που βιώνω καθημερινά..μακριά από το σπίτι μου..Αυτή θα είναι και η ευχή μου..και ελπίζω να πραγματοποιηθεί αύριο..
Καλά Χριστούγεννα λοιπόν..Διώξτε την απελπισία..τα απομεινάρια κακίας που διαλύουν την γιορτινή ατμόσφαιρα..και απολαύστε την ημέρα..με πρόσωπα που ποτέ δεν φανταστήκατε ότι θα είναι τα ιδανικότερα..απλά απολαύστε την ημέρα..

Καλή αντάμωση..

Δαίμονες..

Να 'μαι πάλι, να πολεμάω τους δαίμονές μου..που έχουν κυριολεκτικά καταβάλει την ζωή ,την σκέψη , το μέλλον , τα όνειρά μου..
Δεν είναι απλά τα πράγματα..Η εξιλέωση μπορεί να μην έρθει και ποτέ..και έτσι να καταλήξω σε ένα άδειο δωμάτιο μόνη μου με εμμονές,μοναξιά και πόνο..
Όμως όσο κι αν πολεμάω όλο μου το σύμπαν, έχουν μια ξεχωριστή θέση στο μυαλό μου κι όταν ξεκινάω κάτι καινούριο αυτόματα ενεργοποιούνται και καταστρέφουν όλη την υποτιθέμενη μαγεία..

Το παραμύθι ποτέ δεν έχει τελικά ευτυχισμένο τέλος..Ο σωτήρας αργεί..Κι αν έχει έρθει όμως, θα είναι τόσο δυνατός να με σώσει και να βαφτιστεί ήρωας;

Ή δεν έχει τελικά νόημα όλο αυτό;Είναι προσωπική υπόθεση..Είναι προσωπική πρόκληση..Μόνοι θα είμαστε πάντα..επομένως..πάλι μόνη...

360 μοίρες αναστροφή...

'Εχω πάθει ένα ελαφρό κολημματάκι με τους scorpions τελευταία..με όλες τις μπαλάντες τους..Δεν ξέρω που οφείλεται αυτό..αλλά μου αρέσει πολύ...
..Είναι πολύ εύκολο να αλλάξει η διάθεση, μέσα σε δευτερόλεπτα, καμιά φορά..
Εκεί που ευτυχισμένος αγναντεύεις το πέλαγος..ήρεμος,γαλήνιος..τσουπ!αρχίζεις να μελαγχολείς...εκεί που κοιτάζεις παλιές φωτογραφίες των συμμαθητών σου..τσουπ!μελαγχολείς..όταν αισθάνεσαι χαρούμενος με κάποιο γεγονός, αν κάτσεις λίγο μόνος μελαγχολείς πάλι..
Κι όταν σου έρχεται μια καινούρια ευκαιρία..πάλι μελαγχολείς..

Τι να πω....άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου τελικά...

Είναι τόσο εύκολο να παραπονιόμαστε..να πονάμε..να κλαίμε..να γελάμε,να μαλώνουμε..Είναι όμως αληθινή ανάγκη αυτό;Ανάγκη;..
Κακό βράδυ απόψε..Δεν λέω τίποτα άλλο..Θα κατηγορήσω τους scorpions και το "hear in my heart"..
αυτά για σήμερα..

..................................

Είμαι απολύτως αηδιασμένη...Από τα Μ.Μ.Ε..ποια ενημέρωση δηλαδή..μέσα μαζικής κοροϊδίας έπρεπε να τα λένε..
Όταν γίνονταν οι καταλήψεις και οι πορείες το 2007 το μόνο που τους έννοιαζε ήταν να καταγράφουν τις ζημιές των κουκουλοφόρων ,που παρεπιπτόντως ήταν φοιτητές,και να λένε δείτε τι κάνουν οι φοιτητές..δείτε τι κάνουν οι πορείες,με αυτές τις συμπεριφορές δεν κερδίζετε τίποτα..
Και τώρα 2008, καταγράφουν τις ζημιές των κουκουλοφόρων, που παρεπιπτώντως δεν είναι μαθητές και φοιτητές, και να λένε η ίδια η αστυνομία τους βάζει..και οι μαθητές και οι φοιτητές καλά κάνουν που κατεβαίνουν σε πορείες..μόνο έτσι θα κερδίσουμε τον αγώνα..
Ξαφνικά ένα κύμα μίσους προς την αστυνομία, κατέκλεισε τις ειδήσεις..Οι δολοφόνοι..Πετάνε δακρυγόνα, χημικά, χτυπούν κοπέλες και παιδιά..Τα δικά μας παιδιά...Δείχνουν εικόνες με τους κουκουλοφόρους να στέκονται ανάμεσα σε αστυνομικούς και τι να μην λένε γι 'αυτό..

Που ήταν τότε όμως όταν τα ίδια έκαναν στους φοιτητές; Οι φοιτητές, δεν είναι δικά τους παιδιά;Μας πέταγαν δακρυγόνα, χημικά..Μας χτυπούσαν ανελέητα και αδικαιολόγητα και δεν έδειχναν τους κουκουλοφόρους ανάμεσα στους αστυνομικούς..Αυτό δεν μετρούσε τότε, αλλά σήμερα μετράει..

Δεν μπορώ να καταλάβω προς τι αυτή η μεταστροφή..Αλλά πραγματικά..είναι τόσο ψεύτικη..

Ο μέρμηγκας...

Ένας μέρμηγκας κουφός με πήρε απ το χέρι
Είμαι λέει ο πιο σοφός σ΄ ολόκληρο τ' ασκέρι
Kαι τα μικρά του τα μερμηγκάκια
χειροκροτάνε μ' ενθουσιασμό

εν-δυό προσκυνάμε,
εν-δυό πολεμάμε,
εν-δυό δεν πεινάμε
Tα βολεύεις μια χαρά σπουδαίο μου μυρμήγκι
όμως πρόσεχε καλά τ' ωραίο σου λαρύγγι

Kαι τα μικρά του τα μερμηγκάκια
χειροκροτάνε μ' ενθουσιασμό
εν-δυό προσκυνάμε,
εν-δυό πολεμάμε,
εν-δυό μα πεινάμε

Πριν προλάβω να του πω το σύστημα ν' αλλάξει
πλάκωσε όλο το χωριό το μέρμηγκα να χάψει
Kαι τα μικρά του τα μερμηγκάκια
χειροκροτάνε μ' ενθουσιασμό
εν-δυό προσκυνάμε,
εν-δυό μα πεινάμε,
εν-δυό θα σε φάμε!

Στίχοι: Μάνος Λοΐζος
Μουσική: Μάνος Λοΐζος
Πρώτη εκτέλεση: Μάνος Λοΐζος
Άλλες ερμηνείες: Σωκράτης Μάλαμας

Έχουμε βαρεθεί πια την κοροϊδία τους..Έλεος πια..Καιρός να προχωρήσουμε μπροστά..Χωρίς αυτούς που μας "κυβερνάνε"..Δυστυχώς, ας είναι ο θάνατος του Αλέξη ο λόγος για να ξυπνήσουμε όλοι μας..Τέρμα πια..Φτάνει..

Μοναξιά...

Βρε παιδιά...αφού είναι γνωστό..Οι βραδινές οι σκέψεις είναι ο εχθρός μας..Σε πιάνουν κουρασμένο..φορτισμένο απ' όλη την μέρα..σου επιτίθονται απ' όλες τις πλευρές και σε χτυπούν ανελέητα, εκεί που πονάς περισσότερο..Στην μοναξιά σου!

Και τι είναι μοναξιά;Να μην έχεις έναν άνθρωπο να ακουμπήσεις το κεφάλι σου στον ώμο του;Να μην έχεις μια αγκαλιά την ώρα που θες;Να μην έχεις κάποιον άνθρωπο δίπλα σου,που να σε αγαπά διαφορετικά από τους γονείς και τους φίλους σου;....
να γυρνάς από έξοδο και να πλαγιάζεις στο κρεβάτι μόνη σου..
να νιώθεις ότι το κενό που υπάρχει στην καρδιά,στο μυαλό κ στο σώμα σου είναι μεγάλο...
να περπατάς στο δρόμο και το σώμα να γυρνά προς τα δεξιά γιατί του λείπει αυτός..ο κάποιος...

Αυτήν την μοναξιά νιώθεις απόψε;

Δεν υπάρχει απάντηση..Δεν υπάρχει παρηγοριά..Η μοναξιά (με την όποια έννοια της) είναι ο καλύτερος σύντροφος του ανθρώπου..μπορεί να είσαι με χιλιάδες άτομα και να νιώθεις μόνος..μπορεί να είσαι με το ταίρι σου και να νιώθεις μόνος..οι πιθανότητες είναι άπειρες..
Το θέμα είναι, εσύ πως την χειρίζεσαι κάθε φορά που πρέπει να την αντιμετωπίσεις..
Αν την πάρεις με το καλό,θα συμβιώνετε μαζί ευχάριστα, γιατί θα ξέρεις ότι είναι κομμάτι του εαυτού σου..και πιθανόν να την αγαπάς..
Αν πάλι, την πάρεις με το κακό.. θα σε κυνηγάει κ θα την κυνηγάς σε ένα ατέλειωτο κυνηγητό που θα προσπαθείτε να δείτε ποιος θα φτάσει πρώτος στο τέρμα, αλλά αυτό δεν θα έρχεται ποτέ..και πιθανόν να τρελαθείς..

Πραγματικά δεν υπάρχει απάντηση στην μοναξιά..Είναι πολυμορφική,μεταλλάσεται και διαμορφώνεται ανάλογα με το άτομο..Ίσως και να είναι ένας ιός..Εσείς των υπολογιστών ξέρετε ότι αν μπει στο σύστημα,μπορεί κ να τα καταστρέψει όλα..

Γι' αυτό ίσως δεν πρέπει να καθορίζει και να προσδιορίζει την ζωή και τα σχέδιά μας..
Μόνοι νιώθουμε συνέχεια..Ναι..ίσως και να είναι φυσιολογικό..όμως..
είναι πραγματικό;..

(αφιερωμένο στην Έφη..)

Εδώ..

Εδώ..κρυμμένη πίσω από τα πλήκτρα του υπολογιστή..κάτω από τα σκεπάσματα το κρεβατιού..

Εδώ..κρυμμένη πίσω από τα ψέμματα..πίσω από τις αλήθειες..πίσω από μένα..

Εδώ..στο γεωγραφικό σημείο στο οποίο αποδεικνύεται η ύπαρξή μου..

Είμαι εδώ..εδώ..

...και όλα γυρίζουν γύρω από το εδώ..όλα προχωράνε γύρω από το εδώ..κι όμως το εδώ, μένει πάντα στάσιμο..