Γιατί;

Βαρέθηκα..Δεν αντέχεται η πραγματικότητά μου..Μέχρι πότε θα έχεις τα όνειρα στο πλάι σου;


Θυμάσαι;.." Όταν σκέφτεσαι κάτι συνέχεια αρχίζεις κ ζεις με αυτό, κ καταλήγεις στο τέλος να πιστέψεις ότι είναι πραγματικότητα..ενώ δεν είναι..έχεις όμως την δύναμη να παραδεχτείς ότι δεν είναι; "


Ας μου απαντήσει κάποιος..Η πραγματικότητα είναι αυτή που σε τρελαίνει ή η δίψα για το φανταστικό;


Έχω μια μικρή ζυγαριά στην καρδιά μου..Με πονάει γιατί το βάρος πάντα πέφτει από την μια πλευρά..Κ με κάνει να πιστεύω ότι τα πράγματα στην ζωή μου θα ακολουθούν αυτήν την πορεία..Έτσι και εγώ, για να μπορώ να προχωρώ αποφάσισα να ανοίξω μια τρυπούλα κρυφά..Μπροστά από την καρδιά..Κ το ονόμασα όνειρα....Με αυτά ζω..Αυτά αισθάνομαι όταν ακουμπώ την καρδιά μου..Αυτά βγαίνουν από εκεί..Αυτά έχω πρόχειρα όταν είναι να σκεφτώ..Αυτά είναι η Μανωλία..Και καμιά φορά μου αρέσει που είμαι έτσι..Κι όταν μου απαγόρευαν να έχω αυτήν την τρυπούλα,εγώ άνοιγα άλλη..Περνώντας τα χρόνια είδα το κορμί μου να έχει πολλές από δαύτες και ο καθένας θα μπορούσε να πιστέψει ότι κατάντησα κενή..Ναι, πράγματι έχω αισθανθεί πολλές φορές κενή..Αλλά αργότερα αποδείχτηκε ότι έχω πάντα μια προθυμία να γεμίζω αυτό το κενό..

Και σκέφτηκα έτσι, να εύχομαι η σημερινή μέρα να είναι καλύτερη από την προηγούμενη και χειρότερη από την επόμενη..