Το σήμερα έγινε χθες..Αλλά δεν με πονά..

Χθες η αγαπητή φίλη μου Έφη, θέλησε να μοιραστεί μαζί μου(μέσω του youtube) κάτι από τα παιδικά μας χρόνια..Μπορεί να γνωριστήκαμε όντας φοιτήτριες, αλλά αργότερα διαπιστώσαμε ότι μεγαλώσαμε έχοντας περίπου τα ίδια ενδιαφέροντα..Βλέποντας κυρίως Καρουζέλ, και Το μικρό σπίτι στο λιβάδι και λιγότερο Ντίσνεϋ Κλαμπ τα Σαββατοκύριακα,Art Attack και άλλα(προσωπικά..Μάγια η μέλισσα..)..!

Σ' ευχαριστώ Έφη μου για αυτό..

Καθώς τα έβλεπα σκέφτηκα πόσο θα ήθελα να ξαναγυρίσουν εκείνα τα χρόνια που η ζωή ήταν απλή..Ξεκινούσε με πρωινό ξύπνημα για το σχολείο κ τελείωνε με μια αγκαλιά από την μαμά..Ή όπως το θυμάμαι εγώ;Να φωνάζω δυνατά: Καληνύχτα σε όλους! Η ενδιάμεση μέρα δεν απαιτούσε πολλά..Λίγο διάβασμα, φαγητό,πολύ παιχνίδι,λίγη τηλεόραση (μόνο τα παραπάνω ίσα-ίσα για να μας κρατήσουν συντροφιά στην ώρα του φαγητού) και τηγανίτες με πετιμέζι!..

Ήταν τόσο απλά όλα..Αργότερα ήρθε η εφηβεία,με αυτήν την αλλόκοτη ανάπτυξη και την
ακμή.Έπειτα η ανάγκη για αναγνώριση από το αντίθετο φύλο, οι πρώτες απογοητεύσεις.οι πρώτοι έρωτες,τα πρώτα φιλιά..Δυστυχώς έφτασε και η ώρα των πανελληνίων..Με το ανάλογο άγχος, το ανάλογο διάβασμα για να μπεις σε μια σχολή που ΊΣΩΣ θες..Να ακολουθήσεις ένα επάγγελμα που ΊΣΩΣ θες..Τώρα πάλι ζεις με άγχος για την σχολή που ΊΣΩΣ τελειώσεις έγκαιρα και ΊΣΩΣ να δουλέψεις τελικά πάνω στο αντικείμενο σπουδών σου..Όλα όσα ακολουθούν θα είναι γεμάτα με αβεβαιότητα..σκληρή πραγματικότητα..

Γι' αυτό αγαπώ τόσο πολύ αυτά τα χρόνια..Τι με ενδιέφερε εμένα η σύνταξη; Εγώ είχα μια αιωνιότητα για να φτάσω τα 65..Τι με ενδιέφερε η δωρεάν κ δημόσια παιδεία;Το σχολείο ήταν αυτό που διαρκούσε 8:00-13:30..Δεν με ενδιέφερε ποιο κόμμα θα βγει την επόμενη 4ετία ή αν θα πάρει το πρωτάθλημα ο Ολυμπιακός..Πόσο μάλλον να με ενδιαφέρει με ποια, έχει σχέση αυτό τον καιρό ο Αρναούτογλου ή τι έγινε με την Βροχοπούλου(ή όπως την λένε)..

Ήταν τόσο απλά όλα..Την άνοιξη θα είχαμε μαργαρίτες( ή μαντηλίδες θυμάσαι Χριστίνα;) στο διπλανό χωράφι και θα τρέχαμε να φτιάξουμε στεφάνι..Θα είχαμε ανεμώνες και ένα σωρό μυρωδιές..Το καλοκαίρι θα το περνούσαμε στην Βάρη να μετράμε τα παγωτά και τα μπάνια που είχαμε κάνει..Το φθινόπωρο θα είχαμε τα πρωτοβρόχια με το άρωμα της διψασμένης γης..Το χειμώνα Θα είχαμε τις ροζ αμυγδαλιές και το τζάκι που θα καίγαμε τα υπολλείματα από τους σπάρτους..Είχαμε κ τις 4 εποχές καταδικές μας και απλές..Άνοιξη,καλοκαίρι,φθινόπωρο και χειμώνας..Μαζί με αυτές και ένα σωρό αρώματα..Τι όμορφα που ήταν..

Δεν υπήρχαν πρόστυχες λέξεις..Δεν υπήρχε κακία..Μόνο εμείς κ η αγνή ψυχή μας..Το αθώο μυαλό και η φαντασία μας, που μετέτρεπαι τα αρχαία του χωριού μου σε περιοχή εξερεύνησης
με την ομάδα σωτηρίας, το εγκαταλελημένο σπίτι στην μέση της πλατείας σε στοιχειωμένο..Και άλλα τέτοια πραγματάκια..

Είμαι τόσο ευτυχισμένη που τα έζησα όλα αυτά..Και πραγματικά θα ήθελα να τα ξαναζήσω όλα
πάλι από την αρχή χωρίς δεύτερη σκέψη..Όμως υποθέτω ότι όσο ο χρόνος θα κυλά ρυθμικά, εμείς θα προχωράμε μπροστά..Πάλι τόσο απλά..

Αν τύχει και διαβάσεις αυτό το κείμενο θα ήμουν περήφανη αν άφηνες ένα σημάδι ότι έζησες κάπως έτσι κι εσύ αυτά τα χρόνια..Καταφύγιο θα το ονομάσω..Εκεί θα κρύβομαι τις νύχτες που δεν θα υπάρχει τίποτα στον κόσμο μου, που να με κρατάει ζωντανή.. Ευχαριστώ για όλα..