...

είμαστε τόσοι δυνατοί εμείς οι κοινοί θνητοί που με τρομάζει αυτός ο εσωτερικός πόλεμος να αποδείξουμε στο χρόνο, στη ζωή των άλλων και καμιά φορά στη δική μας διάπλαση ότι έχουμε κρυμμένα αποθέματα δύναμης..

σήμερα είπα μια κουβέντα που καθώς επέστρεφα σπίτι αναρωτιόμουν πόσο το ενστερνίζομαι εν τέλει.."πιστεύω σε μένα"..ξεστόμισαν τα αδηφάγα τούτα χείλη..

κι όμως...αυτός είναι ο απολογισμός που έχω κάνει τα τελευταία χρόνια..κάθε χρόνο κάνω..μόνο για το 2010 δεν έκανα γιατί ήταν τόσο φτωχή από ερεθίσματα χρονιά που το απέφυγα..τον βρίσκω αναγκαίο αυτόν το απολογισμό..βοηθά την τετράγωνη λογική μου να έχει τοποθετημένα σε ραφάκια τα εκάστοτε συμβάντα στη ζωή μου..περίεργο ε?

η αλήθεια είναι ότι δεν μπορώ να έρθω στη θέση σου..μπερδεύτηκα πολύ απόψε..οι λέξεις έπαιζαν κρυφτό στο μικρό μυαλό μου..
αδυναμία, φόβο, χαζομάρα, ανευθυνότητα, πίκρα, αγάπη..όλα αυτά μου έμειναν..

και για άλλη μια φορά αναρωτιέμαι..έγινα τόσο πέτρινη που βιώνω τα εξωτερικά μου ερεθίσματα σαν μαθηματικές εξισώσεις?ή με ηλιθιότητα πιστεύω ότι ήρθε μια ωρίμανση αλλιώτικη από άλλες που με σοφία ζυγίζω τις καταστάσεις και που η δύναμη που τελικά (ελπίζω και εκλιπαρώ στην ύπαρξή της) έχουμε θαμμένη μέσα μας άρχισε να αναδύεται και εμμένει στην αφ' υψηλού παρουσία της?..

όλα όσα ζούμε καλοδεχούμενα..αυτό δεν έχεις καταλάβει..?
μην φοβάσαι την φωτιά..