a searchingly life..

πολλά ήθελα να πω...αλλά δυστυχώς το μαγνητοφωνάκι του μυαλού μου τα διέγραψε με μιας λες και οι σκέψεις απλά με προσπερνούν και δεν μένουν να με συντροφεύουν στο πιο μετά από το τώρα..
ξεκίνησε ένα θέμα συζήτησης όσο είμασταν για μπυρίτσα στο Ψυρρή..μια συζήτηση με πολύ "εγώ" μέσα..κατέληξε κάπως έτσι.."θα ήθελα να πολύ να μου πεις"..

τι να πω..η μόνη λέξη που γυρνά στο μυαλό μου είναι "βιωματικός"..
πόσο βιωματική ζωή ζούμε εν τέλει?
για μένα να ζω απλά την κάθε μέρα δεν μου αρκεί..με κάνει δυστυχισμένη..
όμως το να προσπαθώ συνέχεια να βρίσκω παραθυράκια και να ονομάζω την κάθε μέρα διαφορετική είναι για μένα τόσο αναγκαίο..αυτό και από μόνο του με κάνει να νιώθω ότι έχω ένα σκοπό..
είναι λοιπόν από τις λέξεις που μου αρέσει να ξεστομίζω..βιώνω..γιατί δεν αναφέρεται στη λέξη ξυπνώ, τρώω, κοιμάμαι με αναπόφεκτο αποτέλεσμα να ζω..
συμπεριλαμβάνει ένα σωρό παράγοντες, ερεθίσματα, εμπειρίες, αγγίγματα, μυρωδιές, εναρμονήσεις..ένα σωρό ανεκτίμητες στιγμές που κάποιος τις γεύεται μία προς μία..δεν αφήνω τίποτα να με προσπεράσει απλά..θα πρέπει να με ακουμπήσει..επιβάλλεται να με ακουμπήσει γιατί μόνο έτσι απορροφώ την ενέργεια που μου δίνει..
μόνο έτσι αγαπάς τον κόσμο γύρω σου..μόνο έτσι μαθαίνεις να τον αντιμετωπίζεις και να επιβιώνεις..
και δεν περιορίζεται μόνο σε ευχάριστα συναισθήματα..ακόμα και τον πόνο τον νιώθω έντονα..αναβλύζει από την πηγή της καρδιάς μου και καταλήγει σε παραποτάμους του μυαλού που ξεδιψούν με τη σειρά τους άλλα εδάφη..

είναι μία αίσθηση όλα αυτά που δεν μπορούν να περιοριστούν αραδιάζοντας πέντε- έξι λέξεις..είναι ένα ταξίδι που όταν αποφασίσεις ότι θες να ξεκινήσεις δεν υπάρχει επιστροφή..κλείνεις μάτια και αφήνεις τον αέρα να κάνει τα υπόλοιπα..δεν υπάρχει σκέψη..δεν υπάρχει τίποτα..ξεκινάς από το μηδέν..και το μηδέν οδηγεί στο άπειρο..