not today...

And in the letter that I wrote
Were the words I never spoke
This is why I can't come home





Χθες λοιπόν..για καφέ στο Γιασεμί..ψηλά στην Μνησικλέους..θυμήθηκα το χωριό μου..τα σπίτια των γιαγιάδων μου..χώθηκα στις φωτογραφικές μου αναμνήσεις..
μετά περπάτημα στην Αρεοπαγίτου..τόσο ησυχία..δεν ήμουν Αθήνα..κάπου αλλού βρέθηκα..
περπάτημα με μυρωδιές από ευκάλυπτο..περπάτημα με συζητήσεις τι θέλω από σένα..τι θέλεις από μένα..το μαζί γιατί δεν γίνεται..πλάκα είχε..ο καθένας έχει τη ζωή του, που δεν μπορεί να αλλάξει..τι παράξενο τελικά..και αυτή η επιχειρηματολογία μας..με πιάνουν τα γέλια τώρα..χθες στεναχωρήθηκα λιγάκι..

Σήμερα με έβγαλε το τραμ Γλυφάδα..ήλιος..η θάλασσα απέναντι..μια κυρία μου έπιασε την κουβέντα και μου είπε έτσι απλά..χωρίς να με γνωρίζει.."Δούλεψα πολύ στην ζωή μου..είμαι 68 χρονών..και θα σου δώσω μια συμβουλή..μην βασίζεσαι σε κανέναν..είσαι μόνη σου..μόνη σου..να αγαπάς τον εαυτό σου.."

Δεν ξέρω αν ήθελα να το ακούσω αυτό..το ήξερα..πάντα το ήξερα..αλλά σήμερα δεν ήθελα να το ακούσω..

το μυαλό μου είναι ένα κουβάρι και παθιάζομαι..νιώθω ζωντανή..και δεν με νοιάζει να το ξετυλίξω..όχι σήμερα..