...

σιωπή..

αυτή η σιωπή που σκεπάζει κάθε τετραγωνικό του σπιτιού, του κορμιού, της πόλης..
η σιωπή που τρυπά τις σκέψεις..

η σιωπή πέρα για πέρα αληθινή..
αναλλοίωτη στο πέρασμα του χρόνου..
γεμίζει κάθε γωνιά αυτού του άγονου τόπου..

μία σιωπή που μετρά αντίστροφα ο χρόνος
ωσότου ένα γέλιο ακουστεί..
ένας ψίθυρος..ερωτικός..
ένα χάδι γύρω από γυμνό στήθος..

αυτή η σιωπή η αιχμηρή..

έχει τσαμπάρει την έξοδο κινδύνου μου και με έχει εγκλωβίσει στη βουή της πραγματικότητας..

www.youtube.com/watch?v=8rluU6BGpKw

....

ένιωσα λες και τράβηξαν απότομα μία γραμμή ανάμεσα στο χθες και στο τώρα..

κόπηκε το σκοινί της μαριονέτας και εκείνη έπεσε στο πάτωμα..την είδα με τα ίδια μου τα μάτια..πρώτα τα πόδια, τα γόνατα, οι μηροί..το ένα χέρι, το κεφάλι και έπειτα το άλλο χέρι..κι όλα τα μέρη τραμπαλίστηκαν για λίγη ώρα ακόμα μαζί με τα ρούχα ώσπου αποφασίστηκε να σιωπάσουν μία για πάντα...

τα γιατί της μέρας μας δεν θα απαντηθούν ποτέ..αυτό σκέφτομαι..

και έτσι όπως χαμένοι ψάχνουμε τις απαντήσεις οι μέρες περνάνε αναζητώντας το χάπι που θα μας κάνει χαρούμενους..

κοιτώ τους γύρω μου..άραγε έχουν βρει την ευτυχία τους? γελάνε, μιλάνε, τρώνε, αγαπάνε..

κ αυτή? η γλυκιά μαριονέτα που εγκαταλείφθηκε? 

όλα από την αρχή λοιπόν για εκείνη...όλα από την αρχή..

www.youtube.com/watch?v=H8rumyup0Os