Μονοτονία, Κ.Π.Καβάφης..

"Την μία μονότονην ημέραν άλλη 

μονότονη, απαράλλακτη ακολουθεί. Θα γίνουν 

τα ίδια πράγματα, θα ξαναγίνουν πάλι - 

η όμοιες στιγμές μας βρίσκουνε και μας αφίνουν.

Μήνας περνά και φέρνει και άλλον μήνα.

Αυτά που έρχονται κανείς εύκολα τα εικάζει,

είναι τα χθεσινά τα βαρετά εκείνα.  

Και καταντά το αύριο πια σαν αύριο να μη μοιάζει. "

γελώ..και πονώ..η αλήθεια μου για απόψε..για κάθε απόψε που έφυγε ή γι' αυτό που έχει κληθεί να ακολουθήσει..

πονώ..και γελώ..η αλήθεια μου βαλμένη σε τετράστιχα, γραμμένα σε άλλη εποχή..από άλλο χέρι..

και τώρα;

τα λόγια με πνίγουν και η σιωπή με μεθά..
δεν ξέρω αν αυτά που θέλω βρίσκουν αντίκρυσμα στον δικό σας πλανήτη..
στον δικό μου χωροχρόνο όλα περίεργα φαντάζουν αν τα δείτε με τα δικά σας μάτια..

δεν περπατάω στη γη και δεν αναπνέω οξυγόνο..
δεν φοράω ρούχα και δεν μιλώ κατανοητά..

αρνούμαι να χορέψω ομαδικά και να προχωρήσω στην ευθεία..

με γελάσετε για ακόμα μια φορά αλλά η καρδιά μου ίσως να αντέχει περισσότερα..

έκλεισα τα μάτια γιατί δεν ήθελα να δω..μου παίρνετε ενέργεια κ μόνο που σας σκέφτομαι..

κλέφτης στιγμών με κατηγορήσατε ότι είμαι..

δεν θα ομολογήσω για κάτι που η αναζήτησή του δεν έχει τέλος..

λέξεις..λέξεις..λόγια..λόγια..σε προτάσεις στριμωγμένα..
γιατί οι πράξεις μας ανύπαρκτες παλεύουν με την γαμημένη πραγματικότητα..

ξανά...

Κάθομαι μπροστά στον υπολογιστή και τον κοιτάω..δεν κάνω κάτι άλλο..απλά τον κοιτάω..περιμένω λες και θα μιλήσει..λες κ από τα ηχεία δεν θα ακουστεί μουσική..
μια μιλιά..ίσως γνωστή ίσως άγνωστη..δεν ξέρω αν με ενδιαφέρει τόσο..

γυρνάω κ κοιτάω το δωμάτιο..σκέφτομαι μήπως οι τέσσερις τοίχοι μπορούν να μου μιλήσουν..

σιωπή..πολύ σιωπή απόψε που διαπερνά το κορμί μου..δεν μου αρέσει η σημερινή σιωπή..με φοβίζει..

με φοβίζει γιατί ακούω τις σκέψεις μου με αυτήν την σιωπή..δεν μου αρέσουν απόψε..έχω χάσει τον ύπνο μου..έχω χάσει την φωνή μου..έχασα..μέσα σε δύο εβδομάδες έχασα αρκετά..κ είναι ακόμα Σεπτέμβρης σκέφτομαι..έχω μια ολόκληρη χρονιά μπροστά μου..

σκέφτομαι..σκέφτομαι..σκέφτομαι...
πφφφφ...

βαρέθηκα..
ξημερώνει μια καινούρια μέρα..

my cloud..

Έχω ένα σύννεφο πάνω μου..με ακολουθεί..
είναι μέρες που με πνίγει..έτσι σκουρόχρωμο όπως είναι με σκεπάζει, μου κρύβει τον ήλιο..

κι άλλες μέρες μικραίνει, είναι κάτασπρο και με δροσίζει..

έχω το σύννεφο κάθε μέρα..συντροφιά πικρή αλλά και καλή..ξέρω ότι δεν ξεχνά τίποτα..τα καταγράφει όλα και το βράδυ μόλις βγουν τα αστέρια έρχεται στο αυτί μου και μου τα ψιθυρίζει από την αρχή..για να πονώ ή να γελώ..
λες και δεν το νοιάζει όταν με κάνει να κλαίω..είναι η βροχή μου, μου είπε όταν το ρώτησα μια νύχτα..

ανώφελα κρυφτά και κουραστικά κυνηγητά έχουμε παίξει..

η συντροφιά μου..το σύννεφό μου..

www.youtube.com/watch?v=6kNZUi0CjYI&feature=youtu.be

...

άφησα τα χέρια ανοιχτά και έκλεισα τα μάτια..ο αέρας είχε ερωτική διάθεση απόψε..

κάτω στο δρόμο η τσιμεντένια ζωή συνεχίζεται ανενόχλητη..

αλλά στο κορμί μου κάτι άλλο συμβαίνει..λες και έχω βγει από αυτό το καλούπι..

ποτέ ξανά τίποτα δεν θα είναι το ίδιο..μου αρέσει αυτό..

άνοιξα την πόρτα και έφυγα..έτσι απλά..

www.youtube.com/watch?v=V2vhpwDDJHI

free..dom..

με έπιασε πάλι αυτός ο κόμπος στο στομάχι..ποια είναι η αλήθεια αναρωτιέμαι?

γιατί την αγαπώ τόσο πολύ ακόμα κι όταν δεν την ξέρω..δεν την διακρίνω..δεν υπάρχει..

είναι λες και θέλω όλα τα πράγματα στη ζωή μου να έχουν μια αλήθεια..το κάθε κύτταρό μου να ζει με αυτήν..όλα να είναι διάφανα, αφελή και χωρίς φόβο..

όταν ζω με την αλήθεια δεν φοβάμαι..νιώθω δυνατή..νιώθω ικανή..

την αναζητώ λοιπόν..πίσω από τις λέξεις, τις εικόνες, τα βλέμματα και τα χάδια..πίσω από τις σκιές, στον αέρα, στον κόσμο μέσα..την αναζητώ και εύχομαι να την βρω..

όταν ξέρεις την αλήθεια νιώθεις ελεύθερος;..

αυτό θα ήθελα και εγώ..να είμαι ελεύθερη..

www.youtube.com/watch?v=25-JZp0CqsY