όλα κρέμονται από μια λεπτή κλωστή..και εσύ στο βάθος με το ψαλίδι να θες να τα τελειώσεις όλα νωρίτερα..
θα ήταν πολύ πιο εύκολο λες..να ήταν πολύ πιο εύκολο θες..
δεν ξέρω τι μας κάνει να σηκωνόμαστε από το κρεβάτι μας..
νιώθω ρομπότ..δεν με αναγνωρίζω πια..δεν με θυμάμαι καν..μια φιγούρα θολή παρατηρώ από αντανακλάσεις..
που πήγαν όλα αυτά τα θέλω;τα λαχταρώ;τα ποθώ;
έχω βαρεθεί να αναμασώ τα ίδια και τα ίδια..
φταίει η γαμημένη η ζωή που πρέπει να ζούμε..?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου