...

πηγαίνοντας στην δουλειά αναρωτιόμουν γιατί γράφω ξανά έτσι τον τελευταίο καιρό..μάλλον θα νιώθω σκατά είπα..όμως ακούγοντας αυτό το κομμάτι.. απλά μου ήρθε..

www.youtube.com/watch?v=F-0W04AWxiE

η πηγή μου είναι η ανυπαρξία συναισθημάτων...

όσο θα περνάνε οι μέρες γρήγορα, όπως γυρνάω τις σελίδες στο ημερολόγιό μου, τόσο θα απομακρύνομαι από την πραγματικότητά μου..και θα οδηγούμαι στην κοινή θνητή ζωή της Αθήνας..

αυτός είναι ουσιαστικά ο φόβος μου..ο εσωτερικός εφιάλτης..που ξεκινάει σαν μικρό σπυράκι και μετατρέπεται σε ιλαρά..και κάθε χρόνο τον Σεπτέμβρη αυτό σκέφτομαι..γιατί τα πάντα μηδενίζονται και εγώ ξεκινάω από το τίποτα και πολεμάω να χτίσω το άπειρο..χωρίς τίποτα στέρεο να με προστατεύει..

εγώ όμως είμαι tabula rasa..θέλω να νιώσω...

εαυτέ...

www.youtube.com/watch?v=nEaKFUSRBS4&feature=related

έχω ένα κουτάκι μέσα μου..είχα πετάξει το κλειδάκι..ξάφνου σήμερα..ενώ συγύριζα το δωματιάκι μου το βρήκα ανάμεσα στο πρώτο και στο δεύτερο ράφι της βιβλιοθήκης..δεν ήθελα να το πιάσω γιατί όντας περίεργη ήξερα ότι δεν θα άντεχα και θα άνοιγα πάλι το κουτί της Πανδώρας..

παρόλα αυτά όμως βρέθηκε στα χέρια μου και άγγιξα βαθιές και ίσως ανοιχτές πληγές..

μα έτσι είναι..όταν ατσούμπαλα τα χώνω σε ντουλάπες, ράφια και κουτιά..

αυτά ντε..τα απομεινάρια της ύπαρξής μου..

πολεμάω..αλήθεια πολεμάω τους δαίμονες..αλλά όταν ένας άνθρωπος νιώθει μόνος δεν μπορεί να κάνει και πολλά...

laugh at me..

www.youtube.com/watch?v=R2MZ7umJO40&feature=fvwrel

κοροϊδεύω τον εαυτό μου..

φαντάζομαι λέει ότι είμαι σύννεφο και ταξιδεύω στους ουρανούς..άλλοτε νερό από κρυμμένες πηγές..άλλοτε χελιδόνι που αναζητά τον ήλιο..άλλοτε πούπουλο που μπαίνει κρυφά στα σπίτια..

άλλοτε γίνομαι το κουλουριασμένο παιδί που δεν ακούει τίποτα..

άλλοτε σκύβω το κεφάλι για να μην δω και άλλοτε το έχω τόσο ψηλά, ίσα να μπορώ να πάρω μια ανάσα..

κοροϊδεύω τον εαυτό μου..

αναρωτιέμαι..πότε επιτέλους θα αποφασίσω τι είμαι..

όχι σήμερα πάντως...

just for today...

www.youtube.com/watch?v=Mc09h0FRMGc

Ηθοποιός σημαίνει φως.
Είναι καημός πολύ πικρός
και στεναγμός πολύ μικρός.

Μίλησε, κλαις;
Όχι δε λες.
Μήπως πεινάς;
Και τι να φας!
Όλο γυρνάς,πες μου πού πας;

Σ' αναζητώ στο χώρο αυτό,
γιατί είμ' εγώ πολύ μικρός
και θλιβερός ηθοποιός.
Θα παίξεις μια, θα παίξω δυο.
Θα κλάψεις μια, θα κλάψω δυο.

Σαν καλαμιά θα σ'αρνηθώ,
θα σκεπαστώ, θα τυλιχτώ
μ' άσπρο πανί κι ένα πουλί,
άσπρο πουλί που θα καλεί τ' άλλο πουλί,
το μαύρο πουλί.

Παρηγοριά στη λυγαριά, υπομονή!
Αχ πώς πονεί!
Κι ύστερα λες για δυο τρελές
που μ' αγαπούν γιατί σιωπούν,
γιατί σιωπούν......

Έλα στο φως, παίζω θα δεις.
Είμαι σοφός μην απορείς,
έλα στο φως, παίζω θα δεις.

Ηθοποιός, ό,τι κι αν πεις
είναι καημός πολύ πικρός
και στεναγμός πολύ βαθύς.

Ηθοποιός, είτε μωρός, είτε σοφός
είμαι κι εγώ, καθώς κι εσύ είσαι παιδί,
που καρτερεί κάτι να δει.
Πιες το κρασί, στάλα χρυσή
απ' τη ψυχή, ως την ψυχή.

ηθοποιός..μόνο για απόψε..αυτό δηλώνω ότι είμαι..

autumn..

Βρέθηκα στη μέση του δρόμου, με το κεφάλι ψηλά και τα μάτια κλειστά να παρακαλάω τις σταγόνες να με αγγίξουν..

με βρήκε το φθινόπωρο ευτυχισμένη ...

τι άλλο να ζητήσω?

www.youtube.com/watch?v=djhD40912m8&feature=related

ένα χορό ίσως..

after...

μετά από δυο παράξενες εβδομάδες..μετά από μια παράξενη βραδιά..μετά από ένα παράξενο πρωινό..

μετά...

μετά τι κάνω?

έχω υποσχεθεί πολλά..μα στο μετά δεν ξέρω τι να κάνω..στο μετά δεν ξέρω τι θα αντέξω..δεν ξέρω τι θα νιώσω..

και ζω ξανά στη ρόδα μου..κολλημένη στο χτες..αφοσιωμένη στο σήμερα και ονειροβατώντας στο αύριο..

www.youtube.com/watch?v=ltJ603e-BCE&feature=related

sleepless slope..

www.youtube.com/watch?v=zAxpMt8Qa00

καλώς ήρθες "χειμωνιάτικη" αϋπνία..

δεν ξέρω αν πιέζω τα μάτια να μην κλείσουν..δεν ξέρω αν πιέζω το μυαλό να σκέφτεται και να μην ηρεμεί..

ένα βράδυ ακόμα το αποψινό..στα τόσα αριθμημένα  "δεν ξέρω" βράδια μου..

και περιμένω τόσα πράγματα σιωπηλά..και βλέπω τόσα πράγματα στα κρυφά..και επιθυμώ τόσα πράγματα στα όνειρα..

πότε θα έρθει σκέφτομαι?η ελευθερία αργεί ακόμα?

με θέα την Ακρόπολη απόψε..δροσερό αεράκι να περνάει με το έτσι θέλω μέσα στην μπλούζα μου..και ένιωθα ζωντανή..

γελάω τώρα..κοιτάω γύρω μου το δωμάτιο..ένα χρόνο χωμένη εδώ μέσα και είναι ακόμα ακατάστατο..δεν έχω βάλει τίποτα μόνιμο, λες και αύριο θα φύγω και σκέφτομαι "τζάμπα κόπος"..

αυτό να μπορούσα να γίνω..ένας ταξιδευτής..να χώνομαι σε πολιτείες, δάση και ποτάμια..να γίνομαι ένα με την πλάση..να μην έχω αρχή, μέση και τέλος..να αφήνομαι στην στιγμή της αιωνιότητας..

anything left?

έχω μια καρδιά που άλλοτε αίμα κυλούσε..σήμερα κυλά τσιμεντένια μοναξιά..

και πολεμώ να ζεσταθεί αλλά το μυαλό το απαγορεύει διότι οι φιλοδοξίες πια έχουν πάρει τις θέσεις των ονείρων..

έχω χρόνο σκέφτομαι αλλά κοιτάω στον καθρέπτη τα σημάδια που εκδικητικά έχει αφήσει πάνω μου..

ξανά κοιτάω γύρω μου..και αναρωτιέμαι.. όλα δείχνουν πόσο άβολα έχω χωθεί σε μια ζωή που με νύχια και με δόντια πασχίζω να την ονομάσω συμβατή..

ποια είμαι και τι θέλω για μένα? τι πραγματικά θέλω από εμένα και από το τώρα? αυτό φοβάμαι να με ρωτήσω..

η απάντηση δεν είναι κρυμμένη έτσι όπως θα μπορούσα να δικαιολογηθώ..είναι πάντα δίπλα μου και δεν με αποχωρίζεται ποτέ..από την στιγμή που θα ανοίξω τα μάτια μου και μέχρι να τα κλείσω περπατάμε χέρι χέρι..

και είναι δύσκολο να έχεις δυο ζωές γιατί η ενέργειά σου μοιράζεται και οι αντοχές σου λιγοστεύουν..δεν ξέρω αν το λέω πάλι για να δικαιολογηθώ..

τι έχει απομείνει μέσα μου?αυτό δεν ξέρω να απαντήσω..και φοβάμαι ότι σε μια τέτοια πρόκληση θα παραδινόμουν..