έτσι όπως περνά ο καιρός συνειδητοποιώ τα ανεξίτηλα σημάδια που ο χρόνος έχει αφήσει πάνω μου..και δεν με ενοχλούν..δεν με πικραίνουν..μια γλυκιά όψη έχουν που μου θυμίζουν ότι από παιδάκι έγινα κοπέλα..και από κοπέλα έγινα γυναίκα..
από το"κρυφτό" βρέθηκα στο "κυνηγητό" και τώρα στον "αυτοσχεδιασμό"..
μεταμορφώθηκα..και ίσως (απ)ελευθερώθηκα από τους δεσμούς της πραγματικότητας..
γιατί δεν έχει σημασία η πληγή αλλά η ψυχή..δεν έχει σημασία να πέφτεις αλλά να χοροπηδάς..δεν έχει σημασία να λες αλλά να ζεις..
..αγάπησα τους δαίμονές μου..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου