dust..

τσικνοπέμπτη ε?

θυμάμαι σαν φοιτήτρια στην Πάτρα πόσο το διασκεδάζαμε..η αδερφή μου λογικά θα πάει στο καρναβάλι με το αμόρε της και νομίζω ότι η ζήλια θα με πνίξει..

πόσο δύσκολο είναι να σκαλίζεις τις αναμνήσεις..σαν αρχαιολόγος που με τα εργαλεία του προσπαθεί να μην καταστρέψει τα ιστορικά αυτά έργα..που αργά αφαιρεί τις σκόνες τους για να μην καταστρέψει την παραμικρή λεπτομέρεια.

ένα βράδυ ακόμα με βρίσκει να αλλάζω ιδιότητα..ένα βράδυ ακόμα με βρίσκει να μην με χωράνε οι τέσσερις τοίχοι του σπιτιού..να μην με χωρά το χώμα της γης..

στην υγειά των ονείρων και των αναμνήσεων μας..άντε..καλές απόκριες..μιας και μαζευτήκαμε πολλοί μασκαράδες σε τούτον τον τόπο...