τρίτη μέρα στο καινούριο σπίτι..
μου έρχεται στο μυαλό εκείνη η σοφή κουβέντα πως ότι κι αν αλλάξει από έξω, αν δεν αλλάξει το μέσα δεν γίνεται τίποτα ουσιώδες...
και ναι, ακόμα και στο καινούριο σπίτι οι καβγάδες με την αδερφή μου είναι αναπόφευκτοι και ανυπόφοροι..όλα όσα αντιπαθώ σε έναν άνθρωπο, τυγχάνει να τα έχει το "αίμα" μου..σε τόσο βαθμό που η συνύπαρξη στον ίδιο χώρο μετατρέπεται σε βομβαρδισμένη περιοχή με εκτοξευμένα λόγια που θέλουν να πονέσουν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο..
Τώρα βέβαια έχω το δικό μου δωμάτιο, οπότε ανά πάσα ώρα και στιγμή κλείνω την πόρτα και δεν μου καίγεται καρφί για την παρουσία της και τα ύφη της..και πάντα λέω ότι δεν θα την αφήνω να επηρεάζει την ψυχολογία μου κι όλο διαπιστώνω ότι κάτι τέτοιο είναι ανέφικτο..
σε δυο μήνες από τώρα, αυτή η απόδραση στους τέσσερις "δικούς' μου τοίχους θα οδηγήσει σε μια σχέση τυπική που οι συνομιλίες της θα αφορούν ερωτήσεις πρώτης ανάγκης..-ποιος θα μαγειρέψει? -ποιος θα πλύνει τα πιάτα? - ποιος θα καθαρίσει? - ποιος θα πετάξει τα σκουπίδια? κτλ...
και η ανάγκη μου να πάρω ένα κατοικίδιο όλο μεγαλώνει γιατί βλέπω ότι θα είναι το μοναδικό ζωντανό ον σε αυτό το οίκημα που ουσιαστικά θα με περιμένει χωρίς γκρίνια και μιζέρια...
χμ....ωραία ζωή...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου