an end..

http://www.youtube.com/watch?v=Q5wAK3LVq1E

ένα τέλος λοιπόν ήρθε...ένα ταξίδι έφτασε στον προορισμό και βάζω σιγά σιγά την άγκυρα στη θάλασσα...αποβιβάζομαι και ψάχνω καινούριο καραβάκι για να με πάει κάπου αλλού..

παρουσιάσαμε την πτυχιακή....όλα αυτά που πέρασα τον τελευταίο καιρό είναι μια ανάμνηση..τα ξεχνώ και προχωράω..έτσι μου λέει η ροή του χρόνου..

έχω μια ακίδα στην ψυχή μου όμως..

πως συμβολίζεται ένα τέλος?τι μορφή παίρνει στην καρδιά μας?πως διαχειριζόμαστε τα σημάδια που μας αφήνει?η Πάτρα ήταν, είναι και θα είναι πάντα το σπίτι μου..δεν την ξεχνώ γιατί με μεταμόρφωσε σε έναν άνθρωπο που αγαπάω όταν μου έδωσε την ζεστασιά της παρά την ασκήμια μου..

αποχαιρέτησα πολλά σήμερα..πιο πολλά απ' όσα μάλλον θα μπορούσα να αντέξω..πιο πολλά απ' όσα θα μπορούσα να εκφράσω με λόγια..

πρέπει να είμαι χαρούμενη και περήφανη..ένα καινούριο ταξίδι με περιμένει...

και γι' αυτό το ταξίδι ζω...

για σένα...

αγαπητέ μου...

τα συναισθήματά μου δεν λειτουργούν με διακόπτη on-off για να κάνουν την ζωή μου ευκολότερη...

όταν σε βλέπω είναι ένας πόλεμος γιατί ξυπνάνε όλες οι αναμνήσεις, ο πόνος, οι απογοητεύσεις (γιατί δυστυχώς ήταν πολλές) αλλά και οι λίγες όμορφες στιγμές που σε κρατάνε ακόμα χαραγμένο σε σημεία του κορμιού μου..

θέλω κάποιο διάστημα να προσαρμοστώ ότι είσαι δίπλα μου για λίγες ώρες και να έχω στο μυαλό μου ότι θα φύγεις όσο γρήγορα θα έρθεις..

και αυτό για μένα δεν στηρίζεται στην απλή έλξη που νιώθουμε ο ένας για τον άλλον..προφανώς στηρίζεται σε κάτι βαθύτερο που εσύ μπορεί να μην το νιώθεις καν..

είναι που το μυαλό ενός "απλού" ανθρώπου τα βλέπει απλά..αλλά το δικό μου μυαλό δεν λειτουργεί απλά..έχει πολλούς μηχανισμούς που το έχουν βοηθήσει να κρατηθεί όσο πιο υγιές γίνεται και να μην τρελαθεί, παρόλο που έχει φτάσει πολλές φορές στα όριά του..το δικό μου μυαλό έχει μάθει να σκέφτεται περίπλοκα γιατί τίποτα για μένα δεν ήρθε εύκολα και έτσι είναι ένας τρόπος δύναμης και άμυνας μαζί..

και έτσι με βρήκες απόψε με ένα τοίχο πελώριο μπροστά σου.. αλλά το παραθυράκι στην άκρη δεν το είδες για να το ανοίξεις..πάντα υπάρχει το παράθυρο εκεί για σένα..

εύχομαι να ήταν τα πράγματα αλλιώς..να είχαμε την ευκαιρία μας..
κ είναι τόσο δύσκολο για μένα να ξέρω ότι δεν μας δόθηκε μία αληθινή ευκαιρία..

a year ago.....

www.youtube.com/watch?v=FzJNgCFkI-k

Περνά ο καιρός...
αυτό ήταν το μόνιμο παράπονό μου..κι αν βρίσκομαι σε τούτη τη στιγμή παρατημένη..με δευτεροδείκτες και δείκτες να παραβιάζουν τα προσωπικά μου όρια..Δικό μου σφάλμα είναι..Δεν τα ζύγισα σωστά..Δεν υπολόγισα τις τρύπιες, στημένες αποδείξεις μου ότι πέρασα από εδώ, όμως δεν άφησα κληρονομιά..
Κι αν ανέκαθεν έψαχνα την αγάπη..τώρα..γελώ κρυφά πίσω από τις μπάρες του μικρόκοσμού σας..Δεν ελπίζω σ' αυτήν..όχι γιατί με εγκατέλειψε (που το έχει κάνει) αλλά γιατί η δικιά μου αλήθεια δεν βρίσκει αντίκρισμα στην ηχώ του κόσμου ετούτου..
κ η δικιά μου αγάπη..
πέρα για πέρα αληθινή
πεθαίνει αργά, στα βασανιστικά
ψέμματά σας..

βυθός...

πως μπορεί αυτό ο πόνος που νιώθω να λυθεί...έχει σφραγίσει την ύπαρξή μου και με έχει κλειδώσει σε ανύπαρκτες στιγμές..

πως μπορούν τα θέλω να συμβαδίσουν με την αδύναμη υπόσταση που πολεμά για λιγοστά φτηνά λεπτά ζωής?

www.youtube.com/watch?v=wtSY-ughIYQ

είχα καιρό να φτάσω τόσο χαμηλά...μα πιστέψτε με..έχω ξεχάσει πως ανεβαίνουν...

κακό...

ιησους χριστος νικαει και ολα τα κακα σκορπαει...

αυτό μου έλεγε η γιαγιά μου να το λέω καθώς σταυρώνω το μαξιλάρι μου..φεύγουν τα κακά πνεύματα και κοιμάσαι καλύτερα..

η αλήθεια είναι ότι το χρειάζομαι πολύ απόψε για να διώξω τους δαίμονες που με πολιορκούνε από το πρωί..δεν ξέρω γιατί σκαλίζω τα περασμένα..δεν ξέρω αν είναι πληγές ή στιγμές..δεν ξέρω καν αν με ενδιαφέρει να μάθω..

το μόνο που ξέρω είναι ότι απαιτώ η επόμενη μέρα να είναι καλύτερη...

a warm welcome..

Δεν είχα σκοπό να γράψω σήμερα..έτυχε να διαβάσω τις αναρτήσεις του Οκτωβρίου των τελευταίων τριών ετών και παρατήρησα ότι είχα γράψει την πρώτη του Οκτώβρη και τις τρεις αυτές χρονιές..Λέω να μην χαλάσω την παράδοση και να πω κάτι σήμερα κι ας μην είναι τόσο σημαντικό..κι ας μην έχει συνοχή..

Forrest Gump Piano Theme....

πήγα στην Πάτρα για την πτυχιακή..ακούστηκε από το στόμα του καθηγητή κάτι για παρουσίαση..δεν το πιστεύω βέβαια αυτό..μετά από ένα χρόνο αναμονής, τρέλας και απόγνωσης μας είπε ότι θα παρουσιάσουμε..και λέει το χαλασμένο μου μυαλό ότι μπορεί να αποκαλούμαι πτυχιούχος..να ψάξω για κανονική δουλειά πάνω στο αντικείμενο των σπουδών μου..θέλω να γελάσω ειρωνικά αλλά είναι που αποφεύγω να γρουσουζέψω το κάρμα μου..

Diary of hate- Michael Nyman....

και με βρίσκει ο καινούριος μήνας στην πρωτεύουσα ξανά..να προσπαθώ να χτίσω μια εφήμερη ζωή γιατί ποτέ δεν θα γίνει μόνιμη..και ίσως να μην θέλω..όνειρο είναι τα ταξίδια και η φυγή..δεν θέλω να το κάνω κάλπικα..δεν θέλω το σώμα να είναι εδώ και το ασυνείδητο πάνω από τα σύνορα..

καινούρια πρόκληση ξεκινά στη ζωή μου..και αφού χόρτασα την μιζέρια μου και τα παράπονά μου για την τόσο μονότονη ζωή μου..είναι καιρός λοιπόν να αποδείξω στον εαυτό μου ότι η καλή μου φίλη η συνήθεια δεν με βούτηξε στους λάκκους του φόβου και της αποτροπής..

The Painted Veil- Gnossienne No.1

καλό μου ταξίδι λοιπόν..το καλάθι το έχω έτοιμο για την συλλογή καινούριων στιγμών..το παλτό έτοιμο στο χέρι για την αλλαγή του καιρού..και η ομπρέλα ανοιγμένη για να τραγουδήσω στην βροχή...