είναι μέρες που σκέφτομαι ότι όλη μου η ζωή είναι δίκοπο μαχαίρι..ό,τι κι αν δω..ό,τι κ αν μυρίσω..ό,τι αισθανθώ..ακόμα κι ό,τι ίσως θελήσω να αποφασίσω πάντα έχει δύο όψεις..δύο κοφτερές πλευρές μιας λεπίδας που φοβάμαι πως είναι διαρκώς αποφασιστική..εγώ καμιά φορά δειλιάζω..
και όσο αυτή η λεπίδα πασχίζει να με εκφοβίσει να προχωρήσω στη πορεία μου..εγώ νομίζω ότι παγώνω..
είμαι Κρήτη ακόμα..οι διακοπές είναι ατελείωτες φέτος..και σκέφτομαι διάφορα..που άλλοτε δεν με απασχολούσαν..οικονομικά..ανεργία..απραξία, εθελοντισμός, τέχνες, αθλητισμός...
θα γεμίσω την ζωή μου με πράγματα που με κάνουν ευτυχισμένη??..
με έχει κουράσει αυτή η στασιμότητα..
και το πιο σημαντικό ίσως..η Αθήνα θα μπορέσει να χωρέσει την υπαρξιακή μου ανασφάλεια?..μία ευκαιρία ζητώ..
και όσο αυτή η λεπίδα πασχίζει να με εκφοβίσει να προχωρήσω στη πορεία μου..εγώ νομίζω ότι παγώνω..
είμαι Κρήτη ακόμα..οι διακοπές είναι ατελείωτες φέτος..και σκέφτομαι διάφορα..που άλλοτε δεν με απασχολούσαν..οικονομικά..ανεργία..απραξία, εθελοντισμός, τέχνες, αθλητισμός...
θα γεμίσω την ζωή μου με πράγματα που με κάνουν ευτυχισμένη??..
με έχει κουράσει αυτή η στασιμότητα..
και το πιο σημαντικό ίσως..η Αθήνα θα μπορέσει να χωρέσει την υπαρξιακή μου ανασφάλεια?..μία ευκαιρία ζητώ..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου