cheers darling..

www.youtube.com/watch?v=8rluU6BGpKw&NR=1

είναι βραδιές που σε γεμίζουν με ανεξήγητες δυνάμεις..ο αέρας που σε χτυπάει στο πρόσωπο είναι ελαφρύς..δροσερός..όλα εναρμονίζονται στους χτύπους της καρδιάς σου..το σύμπαν, σου ανοίγει την πόρτα που άλλοτε ήταν σφαλισμένη..όλα κινούνται όπως τα δάχτυλα του χεριού πάνω στο πιάνο..

όλα χορεύουν όπως το κρασί τις ώρες της ζύμωσής του..

πέρασε ένα καλοκαίρι που με βρήκε διασκορπισμένη από εδώ και από εκεί..μεταφορικά και κυριολεκτικά..

φέτος είπα να πάρω το κοφίνι μου..τον σουγιά..και να μαζέψω τα σταφύλια μου..τους καρπούς των παρατημένων ονείρων, των επώδυνων αναμνήσεων..την διαμελισμένη Μανωλία ως απόρροια της ακούσιας κακοποίησης..επέστρεψα πίσω στο χρόνο ενώ ουσιαστικά τα δευτερόλεπτα κυλούσαν..

τρύγησα το αμπέλι..έφτιαξα το μούστο..όλα αυτά με την εμπειρία χρόνων..με την καλή μου διάθεση να μεταμορφώνω τα ανούσια σε ουσιώδη..

τον έβαλα στο βαρελάκι του..δώρο από το πάθος μου να μην παύω να αναζητώ το φως στην σκοτεινιά..

και ήσυχα..έγινε η ζύμωσή του..χρονοβόρα διαδικασία..έπρεπε να δηλώνω συνεχώς παρούσα κι ας ήμουν απούσα..

όμως τελικά..

βρέθηκα να βάζω στο ποτήρι μου το χυμό του..ο ουρανίσκος μου να παραδίδεται παρθενικά στον οργασμό τούτης της συνεύρεσης..

είναι που στα 23 μου χρόνια νιώθω σαν να βρήκα το ελιξήριο της αιωνιότητάς μου..

είναι που αρχίζουν να ωριμάζουν μέσα μου κομμάτια ενός θυελλώδους πολέμου με τα στοιχειά της φύσης..τα βήματα γίνονται σταθερότερα και η κρυμμένη μου πραγματικότητα αποκτά υπόσταση..