ένα απλό βράδυ και σήμερα..τι σου είναι η νύχτα όμως..
όλα τα αρνητικά συναισθήματα..με το α- στερητικό..γιατί μου στερεί πολλά..
σαν τουβλάκια ένα ένα τοποθετημένα με ακρίβεια..για να μην χάσουν ούτε ένα εκατοστό από την πολύτιμη ζωή μου..όλα σωστά και μετρημένα..για να μου υπενθυμίσουν αποτυχίες που υπέπεσαν στο δρόμο μου..ή και αυτές που ακόμα σκοντάφτω πάνω τους..
έτσι όμως είναι τέτοια βράδια..
η βροχή έξω..η μουσική μέσα..και εγώ μόνη εδώ..
αδιόρθωτες στιγμές που πρέπει να ζεις μαζί τους..γιατί ο σβηστήρας σου χάθηκε..αυτοτιμωρία λοιπόν λέγεται..
άγνωστα τα χέρια σου πια..γερασμένα..γιατί βιάστηκες να φύγεις..γιατί δεν πρόλαβες να ζήσεις..
οι επιλογές μας λοιπόν..στο ποτάμι της ζωής μας το οποίο ακολουθούν..μας παρασέρνουν..στις όχθες κάβοι παλιοί..από φοβίες κατασκευασμένοι..μην τυχόν και ξεφύγουμε από την ροή του ποταμιού..σκόρπια σωσίβια τρύπια..επιπλέουν γύρω μας..
οι επιλογές μας..αυτό είμαστε..αυτό θα πολεμάμε..
καλές βουτιές λοιπόν πάλι..