Σκέψεις...

Είναι φορές που θα ήθελα να μην έχω την ικανότητα της σκέψης..Αυτήν την εγκεφαλική λειτουργία που πραγματικά πιστεύω ότι όποιος μας δημιούργησε, την πρόσθεσε απλά για να μας τιμωρήσει..
Είναι τόσα τα δευτερόλεπτα που χάνονται σκεφτόμενοι τι θα κάνουμε..τι πρέπει να κάνουμε..τι δεν πρέπει να κάνουμε..τι θα συμβεί..τι θα μας ακολουθήσει..και πολλά πολλά άλλα..
Και ρε γαμώτο..δεν γουστάρω να σκέφτομαι..Θέλω να υπάρχω χωρίς ερωτηματικά..γιατί;τι;και πως;

Οι απαντήσεις έρχονται πάντα για τους καλά διαβασμένους..Και αυτό μάλλον είναι που τους δημιουργεί περισσότερο πρόβλημα..Οι απαντήσεις ποτέ δεν τους αρέσουν,επομένως ψάχνουν να βρούν άλλες..Και τι σημαίνει αυτό;;;;περισσότερες σκέψεις....

Μακάρι να μπορούσα να αφήσω τα πράγματα να κυλήσουν μόνα τους..

Παραμύθι..

Σςςςς....
Το κεφάλι σκυφτό πάνω στο μαξιλάρι..Τα χέρια ανάμεσα στα πόδια για να τα ζεστάνουμε..Τα αυτιά ίσα ίσα που προβάλουν έξω από το πάπλωμα..μόνο και μόνο για να ακούσουν το παραμύθι..
Μια φορά και ένα καιρό..............

Εδώ πάλι με κλειστά τα μάτια,προσπαθώ να θυμηθώ ένα παραμύθι..όχι για κάποιο λόγο αλλά γιατί μου είπαν σήμερα ότι αν έλεγαν όλοι οι άνθρωποι ένα παραμύθι κάθε μέρα..ο κόσμος θα ήταν καλύτερος..γλυκιά θεωρία..

Επομένως..Βάζω στην τσέπη μου τους δράκους και τους μάγους..Τις πριγκίπισσες και τους πρίγκιπες..Τα ζώα που μιλούν..Το καλό και το κακό..και προχωρώ στο δικό μου παραμύθι...

...

www.youtube.com/watch?v=alfSnV2dlms...

Δεν έχω λόγια..

Θετική ενέργεια...

Ναι!Θέλω όλοι να κλείσετε τα μάτια σας και να σκεφτείτε κάτι όμορφο...
Όχι τα κλασικά, η ζωή είναι ωραία..ούτε θέλω να μεταβείτε σε ένα ήσυχο μέρος που όλα είναι ροζ....
Θέλω να κλείσετε τα ματάκια σας και να σκεφτείτε όλους τους ανθρώπους που είναι γύρω σας που αγαπάτε και σας αγαπούν..όλα τα πραγματάκια που σας κάνουν να χαμογελάτε..όλα όσα έχετε γύρω σας και αδιάφορα προσπερνάτε...
Απλά....χαμογελάστε...

(Εδώ ίσως ταιράζει το..Σφύριξε χαρούμενα μπορείς..Δες την φωτεινή πλευρά της ζωής!!!!)

Και για όσους απόρησαν με αυτήν την μεταστροφή μου..Τους ενημερώνω ότι είναι εφήμερη...Μην το παρακάνουμε κιόλας.. ;-)

Θέλω άρα..Υπάρχω..;

Τι θέλω τι...μήτε ξέρω τι...

Όμορφα πάλι ε;Καθισμένη στο στενό δωματιάκι μου..Με όλα όσα θέλω...Να βασανίζουν το μυαλό μου..Μάλλον να το κρατούν σε εγρήγορση..
Πείθουμε τους εαυτούς μας τελικά ότι θέλουμε πράγματα...για να γίνουμε ευτυχισμένοι;..να νιώθουμε πλήρεις;για να νιώθουμε ότι ανήκουμε στο σύνολο;..να νιώθουμε ζωντανοί;..
Κι αν αυτό που θέλω δεν συμβαδίζει με αυτό που χρειάζομαι;..Ή πάντα αυτό που θέλουμε το χρειαζόμαστε κιόλας;..

Για μερικούς αυτό είναι το απαγορευμένο μήλο..

Αυτό που θέλω, δεν γίνεται πραγματικότητα και αυτό που χρειάζομαι, απλά δεν μπαίνω στον κόπο να το σκεφτώ..

Για άλλους ίσως αυτό να είναι η κινητήριος τους δύναμη...

Θέλω..άρα: μπορώ, προσπαθώ,επιδιώκω και (γιατί όχι;) καταφέρνω..

Επομένως..τι κάνεις;πως προχωράς..

Ονειρεύοντας;..

Το μυστικό της επιτυχίας μου...

Δεν είναι φοβερό αν σκεφτούμε με πόση δεξιότητα καταφέρνουμε πάντα να μεγαλοποιούμε τα προβλήματά μας;
Και εγώ το κάνω αυτό..Τόσο πολύ..που φτάνω στο σημείο να παραπονιέμαι και για άσχετα πράγματα και στο τέλος να μην μπορώ να θυμηθώ ποιο ήταν το αρχικό μέγιστο πρόβλημα...

Επομένως..το μυστικό της επιτυχίας μου είναι ότι ξεκινάω τα παράπονα για κάτι που με ενοχλεί εκείνη την στιγμή..αρχίζω το παραλύρημα για την ζωή, που μου φέρθηκε άδικα και καταλήγω να ξεχνάω πιο είναι το πιο ενοχλητικό πράγμα τελικά στην ζωή μου..Δυστυχώς τις πιο πολλές φορές την πληρώνουν και οι γύρω μου...γιατί χωρίς κοινό δεν "λέει" η όλη παράσταση(!)..Έτσι αναμαλλιασμένη,μπερδευμένη και αποστωμένη..αρχίζω να γελάω και..συνειδητοποιώ με τι αηδίες κάθομαι και ασχολούμαι..
Επομένως..

παραπονεθείτε κάνει καλό..

Ελπίδα..

Ελπίδα..Λήθη..Δύναμη..

Αυτά έχω μαζεμένα στο κορμί μου..Στο μυαλό..

Ελπίδα..Όλα θα γίνουν καλύτερα..Όλα θα πάνε καλά..Όλα θα γίνουν όπως πρέπει..

Λήθη..Ξεχνάω τις μοναχικές βραδιές..Τα αλμυρά βράδια..Ξεχνάω πως είναι να ζεις κάτι όμορφο..Ξεχνάω να περιμένω..

Δύναμη..Για να μπορώ να στέκομαι και στα δυο μου πόδια..για να προχωρήσω..Για να μπορώ να σηκώνω όλο το βάρος της ψυχής μου..για να μείνω ζωντανή..

Mr Fronto.. (part 2!)

Αυτό είναι το μαναράκι μου(...)..Οι αρχικές φωτογραφίες είναι από το καλοκαίρι και οι τελευταίες από την τελευταία φορά που τον είδα..Enjoy yourself!

Αφιερωμένο σε όσους πιστεύουν πως η αγάπη δεν έχει όρια..

(Φροντουλίνι μου υπόσχομαι να έρθω όσο πιο γρήγορα μπορώ..)