Άρχισε να βρέχει στην Αθήνα..παλιά η βροχή μου έφερνε και μυρωδιές..τώρα εδώ η μυρωδιά είναι πέτρινη..
βγήκα έξω στο μπαλκόνι και κοιτούσα -μα τι άλλο;- τις απέναντι πολυκατοικίες και με φαντάστηκα άγαλμα από αλάτι στη μέση της πλατείας Συντάγματος να κοιτώ τους ανθρώπους που θα τρέχουν πανικόβλητοι μόλις τους αγκαλιάσουν οι πρώτες σταγόνες τις βροχής..
ποτέ δεν το κατάλαβα..γιατί τρέχουν όλοι στη βροχή?
θυμήθηκα τον Gene Kelly στο Singing in the rain..κάτι παρόμοιο θέλω να κάνω και εγώ..μόνο που δεν είμαι ερωτευμένη!..
το έλεγα και θα το λέω..θέλω η βροχή να ξεπλένει όλα τα κρυμμένα μου..να με βαπτίζει και να εξαγνίζει τους δαίμονές μου..και έτσι γυμνή από αγνότητα που θα μένω, όλα αυτά που θέλω θα αντανακλώνται στα μάτια και στο σώμα μου..
και μετά έχει ο Θεός..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου