Παρασκευή 26 Μαρτίου 2010

that's life..

ένα βήμα παραπάνω..ανεβαίνω το σκαλί μου..κοιτώ όμως πίσω ακόμα..το κεφάλι δεν είναι έτοιμο να στραφεί στο μέλλον..

φεύγω..αυτό ήταν..τελειώνει η ζωή στην Πάτρα..και αρχίζει μία άλλη στην Αθήνα..με πολλά "χωρίς"..

τελευταίο βράδυ στο γλυκό δωματιάκι μου..με πολλές αναμνήσεις..που γλυκαίνουν το στόμα..καμιά πίκρα να θυμάμαι..αν και ξέρω ότι γεύτηκα πολλές εδώ μέσα..με τα κλάματα να μουσκεύουν το μαξιλάρι..υπαρξιακές ατελείωτες συζητήσεις..όλα πολλά..όλα με το "με"..

αυτό το "χωρίς" λοιπόν..αυτό το "χωρίς" παίρνω μαζί μου στην βαλίτσα..

είναι αυτό που όλα τα κυνικά όντα λένε.."έτσι είναι η ζωή.."

:(

4 σχόλια:

Μικρές ανάσες είπε...

Κάτι τελειώνει και κάτι άλλο θα αρχίσει, μη σε αγχώνει αυτό όσο αγχωτικό και αν είναι...

Το ξέρω το πέρασα και εγώ, ότι χρειαστείς εδώ είμαι...

manolia είπε...

ευχαριστώ..

είμαι από χθες Αθήνα και σιγά σιγά συνειδητοποιώ ότι για τους επόμενους 6 μήνες αυτή θα είναι η ζωή μου..σε αυτούς τους δρόμους..με αυτούς τους ανθρώπους..

οπως είπες και εσύ..κάτι άλλο αρχίζει..οπότε..
είμαι στην φάση "thinking positive.."

Σκιά με παλμό είπε...

Να είσαι χαρούμενη που έχεις διαθήκη σαν κι αυτή... Να είσαι χαρούμενη που έζησες.. Και να σε γοητεύει πως θυμάσαι ότι έζησες! Αυτό το "χωρίς" που εσύ ονομάζεις θα γίνει κάποτε "με" πρόσεχε μόνο μη χάσεις αυτή τη βαθιά φωνή του "με" που είχες μέχρι σήμερα....

(κι όμως επέστρεψα...)

manolia είπε...

:)...

αναπόφεκτα όλα μετατρέπονται σε "με"..είτε άσχημα είτε όμορφα..

αυτό εύχομαι και εγώ..κάθε βράδυ λίγο πριν κλείσω τα μάτια μου να ακούω ψιθυριστά αυτή την βαθιά,ανθρώπινη και γλυκιά φωνή..

χαίρομαι που είσαι εδώ πάλι..