μοναξιά..

η μοναξιά ..

την ακούω στο παράθυρό μου ..σταγόνα την σταγόνα..και που κ που ένα δίκυκλο να σπάει την σιωπή της.

μπαίνει αργά από το παράθυρο του μπάνιου και με τυφλώνει..

είναι βαριά για να με κάνει να σηκωθώ να κλείσω την πόρτα..

μπαίνει από την διάφανη κουρτίνα.

η μοναξιά με φέρνει εδώ να κάθομαι να παίζω με τις λέξεις..

η μοναξιά..

η μοναξιά με κάνει να κλείνω τα μάτια για ώρα και να προσπαθώ να χαθώ στα μονοπάτια του μυαλού μου..

η μοναξιά με κάνει να αναρωτηθώ αν η ζωή που ζω είναι αυτή που ονειρεύτηκα ή 
κάνω τα ίδια λάθη ξανά..

η μοναξιά με βουλιάζει στον φαύλο κύκλο της ..
μία με βουτά στο βυθό, μια στην επιφάνεια..

και το στομάχι μου το νιώθω ανακατεμένο απόψε..

υπάρχει πολύ ζωή έξω και εγώ νιώθω το τίποτα που το τρώει το σήμερα..

η μοναξιά με κάνει να σιχαίνομαι την επιβίωσή μου..

ταξίδι..

ένα ωραίο πρωί απλά σηκώνεσαι και όλο το σύμπαν συνωμοτεί ώστε η μέρα αυτή,  να είναι η δική σου μέρα..

πλένεσαι, ντύνεσαι, πίνεις το καφέ σου και περιμένεις πως κ πως να πας στη συναυλία..

και στην άλλη μεριά του ωκεανού , ένα χέρι έχει αποφασίσει να πατήσει το κουμπί για να εκμηδενίσει τις χωροχρονικές διαστάσεις.

γιατί εκεί ψηλά, κάποιο θείο άγγιγμα αποφάσισε ότι αυτές οι δύο ψυχές έχουν πολλά να πουν και να μοιραστούν..

κ κάπως έτσι λοιπόν..μαζεύτηκαν όλα τα κομματάκια ένα ένα και άρχισαν να μπαίνουν στην σωστή θέση..για να σχηματιστεί ολοκληρωμένη εικόνα..

κανείς δεν ξέρει αν θα είναι η σωστή ή λανθασμένη..

άλλωστε..το ταξίδι μετράει..