ένας μηνας...

πώς η ζωή χωράει σε ένα μικρό δωμάτιο, σε μια μικρή βαλίτσα?

και ξαφνικά ξανά σηκώνεις βλέμμα στις 2, στις 6, στις 9..και ο χρόνος δεν κυλά γρήγορα για την ζωή..κυλά γρήγορα για τα πρέπει..πως γίνεται ο χρόνος να κάνει τέτοιες διακρίσεις;
μπερδεύτηκα..
κ ο χρόνος τικ τακ τικ τακ..
τρέχω..τρέχω..

...

Αναρωτιεμαι..απο τι να εισαι φτιαγμενο;
 Να σαι απο μικρα δειλα ερωτηματικα
που ξετρυπωνουν απο τις χαραμάδες ενα ενα;
Να σαι απο φοβους φλεγομενους;
Εισαι απο ισως και θα και μαλλον οχι;
Ποιηματακι ερωτικο γραμμενο στην αστροφεγια;
Το βημα σου διστακτικο βρεγμενο απο θαλασσας νερο;
Απο τι εισαι φτιαγμενο κοριτσακι;
Εσυ..με τα γδαρμενα γονατα..
Μην με φοβασαι..
Δεν θα σου κανω εγω κακο..
Τρυπωσε στην τσεπη μου..
Υποσχομαι..θα σε κραταω ζεστο..

swansea...

Καινουρια ζωη υποσχεθηκα στον εαυτο μου..

μα οπου κ να παω..

Στο εδω και στο εκει..

Τα ιδια κουβαλαω..

Πρεπει να αλλαξω το μεσα μου..

Ακομα δεν ξερω πως,μα θα το βρω...