Περπατούσα στις μύτες των ποδιών μου..περπατούσα ανάμεσα στις τεράστιες σκιές ανθρώπων που προχωρούσαν γρήγορα χωρίς να ξέρουν ακριβώς που πάνε..και έπαιρνα ξωπίσω όποιον έβρισκα μπροστά μου αλλά στο δρόμο άλλαζα γνώμη και ακολουθούσα κάποιον άλλον..κανείς δεν με άκουγε..κανείς δεν με έβλεπε..κοντοστάθηκα σε ένα στενό λαχανιασμένος..
μα που πάνε όλοι αναρωτήθηκα..
κι έχω φορέσει το πιο όμορφο χαμόγελο..