αλλαγές...

αλλαγές..έτσι βρωμοκοπάει το σύμπαν..είναι από εκείνες τις αλλαγές που σάπιζαν εβδομάδες στα σωθικά σου και είπαν να ξεμυτίσουν επιτέλους..bad timing που λένε και στην Πολυρρήνια..αλλά πότε είναι και σωστό?

μόνη πλέον στο σπίτι..μόνη αλλά όχι άσχημα μόνη..άφοβες μουσικές να γεμίζουν τα άδεια δωμάτια..ελεύθερα κουδουνάκια να αντηχούν σε όλα τα δωμάτια..θα γεμίσει και αυτό με τα δικά μου αρώματα..τις δικές μου στιγμές..θα γίνει δικό μου..με όλη την κτητικότητα που μπορεί να έχει αυτή η λέξη..το έχω ανάγκη σε αυτήν την κωλόπολη...
κάτι να μοιάζει με εμένα..κάτι να ταιριάζει..

...

στα σκονισμένα σοκάκια των φόβων βρέθηκε πάλι εκείνο το κοριτσάκι..
ο χρόνος είναι εχθρός και η στασιμότητα φίλη..
τι να συμβεί άραγε μετά από τρεις μήνες ψιθυρίζει?έχει νόημα?..μπα..απαντά..τίποτα πια δεν έχει νόημα..
φεύγει ο χρόνος από πάνω της..χωρίς να ζει..φεύγει όπως πέφτουν τα φύλλα από το μωβ δέντρο με τα πρωτοβρόχια..όπως φεύγουν τα χελιδόνια..όπως κρύβεται ο ήλιος πίσω από το βουνό κάθε απόγευμα..όλα φεύγουν..φεύγουν και εκείνο το κοριτσάκι τα κοιτά καθιστό στο παγκάκι..εκείνο το παγκάκι στο παρκάκι πίσω από την τσιμεντένια πολυκατοικία..σε εκείνο το παρκάκι λοιπόν..εκεί που όλα φαντάζουν μακρινά..τρέχουν και δεν τα φτάνει..
στην αρχή λοιπόν ξανά..δεν το είχε υπολογίσει το κοριτσάκι..
το καημένο..

εικόνες..

οι εικόνες σου λείπουν..

το συνειδητοποίησες όταν έκοβες βόλτες στο κέντρο τρεις τα ξημερώματα..

και υπήρχαν παντού αλλά η μνήμη σου σε εγκαταλείπει σιγά σιγά..

πόσες να χωρέσει αναρωτιέσαι..

τα στενάκια στην Πλάκα..τα αρχαία..ο φωτισμός της Ακρόπολης το βράδυ..και εκείνο το μπουκάλι που καταλάθος κλώτσησες και κύλησε μέχρι το δέντρο..το νερό που κύλησε ανάμεσα στα πόδια σου και με μαεστρία το απέφυγες..οι άδειοι δρόμοι..τα παλιά κτίρια..

όλα μια εικόνα από πολλές μικρότερες..

και αιωρήθηκες πολύ..η παρέα ήταν αδιάφορη και πέταξες πάνω από όλους..

οι ήχοι απέκτησαν άλλη σημασία..τα φώτα άλλο νόημα..όλα εκείνα τα μικρά, τα αδιάφορα μετατράπηκαν σε σημαντικά σου..

αιωρήθηκες αλλά κανείς δεν το κατάλαβε..

χαμογέλασες λυπημένα..

δεν χρειαζόταν άλλωστε να το καταλάβουν..

μόνη σου στην μεγαλούπολη..
μόνη σου..