α χα χα χα αχ...

γελάω με εκείνα που με επισκιάζουν..που με κάνουν να φαίνομαι μικρή, τρωτή, αδύναμη..

γελάω που με γονατίζουν όσα δεν περνάνε από τα χέρια μου..

γελάω που μέσα μου λέω δεν μπορώ..

γελάω που σκέφτομαι ακόμα τα ίδια και τα ίδια..είναι εκείνα που με κάνουν να φαίνομαι μικρή, τρωτή, αδύναμη..

γελάω που αυτή η σκάλα με οδηγεί ψηλά την ίδια στιγμή που με βουτά στο βαθύ πηγάδι..

αλλά δεν βγαίνουν οι λέξεις εύκολα πια..έχουν εγκλωβιστεί στο σώμα μου, στο σπίτι μου, στην δουλειά μου..στα ίδια και στα ίδια..στους φαύλους κύκλους μου δηλαδή..

αλλά το τέλος δεν ήρθε ακόμα..μπορεί να μην το είπες ακόμα εσύ..ή εγώ..ή και οι δύο μαζί..

γελάω λοιπόν..γελάω σε αυτήν την ωραία γειτονιά..

γελάω μα πονάω..

www.youtube.com/watch?v=6YLS5S-TPs4

σβούρα..

την κοιτάω λοξά..την αγγίζω..είχα καιρό..την είχα στριμώξει στην μολυβοθήκη και της έριχνα που και που κλεφτές ματιές..

όμως την Δευτέρα ξύπνησα με μια παράξενη αίσθηση που την Τρίτη μεγάλωσε και μετατράπηκε σε άγχος και ανασφάλεια..την χρειαζόμουν..και έτσι από τότε την έχω στα χέρια μου όλη την ώρα να την χαϊδεύω και να την γυρνάω απαλά στην παλάμη μου..ο σύνδεσμος με την πραγματικότητα..όταν την φέρνω στα χείλη μου με επαναφέρει η κρύα αίσθησή της..

αυτό σκεφτόμουν και ήθελα να στο πω..αλλά κάθε φορά που ξεκινούσα το μετάνιωνα ..γιατί άλλωστε..είσαι εκεί και εγώ εδώ..και οι συντεταγμένες θα αργήσουν να γίνουν κοινές..και να γίνουν πάλι σύντομες θα είναι..το λέω με παράπονο αυτό..κάποια στιγμή θα πω δεν πειράζει..έτσι δεν μου λες να λέω? και έκλαψα πάλι σήμερα..είχα καιρό?δεν ξέρω..

και ναι..από την Δευτέρα νιώθω ανάλαφρη, διάφανη..σαν φτερό..σαν πούπουλο..σαν λουλούδι από τον κλέφτη..ακολουθώ το αεράκι..περνάω την θάλασσα και τα βουνά..αιωρούμαι..αυτό κάνω..άυλη..άδεια..

θα ξαναγεμίσω άραγε?

www.youtube.com/watch?v=yZOBjZgCrus

στην αρχή ξανά..

βρέθηκα στην αρχή..στο ένα πάλι..

στο ένα..κι αν προσθέσω κι άλλο ένα χαζά υπολογίζω ότι μας κάνει 2..μα έμεινα στο ενάμιση..

Ιούνιος λοιπόν..δεν ξέρω πότε ήρθε..νομίζω ότι ο χρόνος με κοροϊδεύει..και οι μυρωδιές από το καλοκαίρι τρυπώνουν πονηρά στις μπλούζες μου..ο αέρας χαϊδεύει τα μαλλιά μου και το δέρμα αλλάζει χρώμα..

στην αρχή λοιπόν..εκεί βρίσκομαι..για λίγο καιρό ακόμα εκεί θα είμαι..σε έναν ακόμη φαύλο κύκλο μου..μα το σύμπαν ξέρει..ξέρει κι ας μην μου το λέει..

www.youtube.com/watch?v=qmcR-632-zs