σβούρα..

την κοιτάω λοξά..την αγγίζω..είχα καιρό..την είχα στριμώξει στην μολυβοθήκη και της έριχνα που και που κλεφτές ματιές..

όμως την Δευτέρα ξύπνησα με μια παράξενη αίσθηση που την Τρίτη μεγάλωσε και μετατράπηκε σε άγχος και ανασφάλεια..την χρειαζόμουν..και έτσι από τότε την έχω στα χέρια μου όλη την ώρα να την χαϊδεύω και να την γυρνάω απαλά στην παλάμη μου..ο σύνδεσμος με την πραγματικότητα..όταν την φέρνω στα χείλη μου με επαναφέρει η κρύα αίσθησή της..

αυτό σκεφτόμουν και ήθελα να στο πω..αλλά κάθε φορά που ξεκινούσα το μετάνιωνα ..γιατί άλλωστε..είσαι εκεί και εγώ εδώ..και οι συντεταγμένες θα αργήσουν να γίνουν κοινές..και να γίνουν πάλι σύντομες θα είναι..το λέω με παράπονο αυτό..κάποια στιγμή θα πω δεν πειράζει..έτσι δεν μου λες να λέω? και έκλαψα πάλι σήμερα..είχα καιρό?δεν ξέρω..

και ναι..από την Δευτέρα νιώθω ανάλαφρη, διάφανη..σαν φτερό..σαν πούπουλο..σαν λουλούδι από τον κλέφτη..ακολουθώ το αεράκι..περνάω την θάλασσα και τα βουνά..αιωρούμαι..αυτό κάνω..άυλη..άδεια..

θα ξαναγεμίσω άραγε?

www.youtube.com/watch?v=yZOBjZgCrus