Με μιας μεταμορφώθηκα σε μικρή πριγκίπισσα πάνω στο κάστρο περιμένοντας εκείνο τον σκονισμένο πρίγκιπα που μου είχε τάξει ο καλός μου μάγος ο χρόνος ότι θα φέρει το ξόρκι να λυθούν τα μάγια της ζωής και να έρθει η ελευθερία μαζί με χελιδόνια..να πετάξω στον μακρινό γαλαξία της μελλοντικής ευτυχίας...
φύγαν όλα τα παραμυθάκια της ψυχής μαζί με τους ανθρώπους "μου"..
βρέθηκα σε μια τσιμεντούπολη να με περικυκλώνουν πολυκατοικίες και τα ροζ συννεφάκια μου να γίνονται γκρίζα...
η μικρή κρυμμένη μου πριγκίπισσα μεγάλωσε και άρχισε να βγάζει νύχια που έγδερναν λεξούλες όπως ομορφιά, ευτυχία, αγάπη..
φόρεσε το μαύρο πανωφόρι και κυνηγάει στα δάση ξεφτισμένα όνειρα..
το παραμύθι μου χωρίς τέλος...
και έλεος..
φύγαν όλα τα παραμυθάκια της ψυχής μαζί με τους ανθρώπους "μου"..
βρέθηκα σε μια τσιμεντούπολη να με περικυκλώνουν πολυκατοικίες και τα ροζ συννεφάκια μου να γίνονται γκρίζα...
η μικρή κρυμμένη μου πριγκίπισσα μεγάλωσε και άρχισε να βγάζει νύχια που έγδερναν λεξούλες όπως ομορφιά, ευτυχία, αγάπη..
φόρεσε το μαύρο πανωφόρι και κυνηγάει στα δάση ξεφτισμένα όνειρα..
το παραμύθι μου χωρίς τέλος...
και έλεος..
4 σχόλια:
είναι επιλογή μας να μένουμε σε τσιμεντούπολεις ή σε παραγκούπολεις.αφού εσύ μένεις εκεί με την θελησή σου....τότε άδικα γκρινιάζεις...φύγε όσο είναι καιρός.....
επιλογή..
όταν κάτι είναι επιλογή μας, τότε πρέπει να παλεύουμε γι'αυτό..
όμως η θέληση είναι διαφορετική από την επιλογή..
ούτε η φυγή είναι μονόδρομος..
κάτι άλλο υπάρχει στο εκεί που λες εσύ..
και φοβάμαι πως δεν γνωρίζεις την δύναμή του..
άσε με να μαντέψω..στο εκεί πού λέμε,προφανώς έχεις ανθρώπους που σ'αγαπούν...γι'αυτό και είσαι ακόμα εκεί...αλλά παρ'όλα αυτά τα λεγόμενα σου σε αυτά που γράφεις κρύβουν μεγάλη πικρία..οπότε???μήπως πρέπει να αλλάξεις κλίμα για λίγο???
δεν ξέρω αν φταίει τόσο το κλίμα ή τελικά οι άνθρωποι που το δημιουργούν..
οπότε τίποτα δεν είναι προφανές..
Δημοσίευση σχολίου