χρόνε ανίκατε μάχαν...

Που πήγαν όλοι?..

καμιά φορά αναρωτιέμαι αν είμαι μόνη στο διάδρομο ή με περιμένει το κοινό..να συνεχίσουμε όλοι μαζί..

μεγαλώσαμε..περιέργα ηχεί..αλλά ο χρόνος δεν μας ξέχασε..χαθήκαμε στα σωθικά του..μας παρέσυρε.. και τώρα απλά μας προσπερνά..δεν μας θέλει κοντά του..τώρα που η ανάγκη να τον βιώνουμε έντονα είναι μεγαλύτερη..

μεγαλώσαμε λοιπόν..αυτή είναι η λέξη κλειδί που έψαχνα μέρες τώρα για την απορία που είχα..

που πήγαν όλοι..?

αυτά που νιώθαμε άλλαξαν ρότα..αυτά που ζούσαμε άλλαξαν γεύση και αυτά που θέλαμε άλλαξαν σύσταση..

και αυτά που πίστευα?αυτούς που πίστευα?..που πήγαν όλοι..?

και αυτή είναι η δυσκολία..να παραδεχτώ σε έναν κόσμο λογικής ότι δεν έπαψα ποτέ να είμαι παιδί..ότι αυτά που αγάπησα ποτέ δεν χάθηκαν..ότι για αυτά που προσπαθώ ακόμα αξίζουν..