όλα στη ζωή είναι εφήμερα..έτσι δεν είναι? και εμείς σαν απλά όντα, προσπαθούμε να τα ζήσουμε στο έπακρόν τους για να νιώσουμε ευτυχισμένοι..τι κι αν βγαίνουμε από κάποιες καταστάσεις με σπασμένα φτερά? αν το καλοσκεφτούμε έχουμε μάθει κάτι από αυτές που μας έχει κάνει πιο δυνατούς και σίγουρα για κάποια χρονική στιγμή και ευτυχισμένους..
ακόμα κι αν διασχίζουμε το δρόμο μόνη μας με το κεφάλι κατεβασμένο και το χέρι να ακουμπάει στον αυχένα η σκέψη πρέπει να είναι ευχάριστη..
ένα βήμα κάθε φορά..και το καταφέραμε νομίζω..
καλή συνέχεια λοιπόν στο ταξίδι..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου