.....

λίγο από αυτό και από εκείνο..τα μπέρδεψα και έφτιαξα την απόχρωση που ταίριαζε..

και δεν φοβήθηκα να βγω στον ήλιο να στεγνώσω..

"η ζωή είναι πολύ μικρή " ακούω συνέχεια..

ο κύκλος κλείνει σε λίγες μέρες..

freedom...

www.youtube.com/watch?v=yZOBjZgCrus

...

"κουκίδες" σκέφτηκα..

αυτό είμαστε..κουκίδες εδώ κι εκεί στο χάρτη του κόσμου..κουκίδες η μία δίπλα στην άλλη, στοιβαγμένες στριμωχτά..στοιβαγμένες αποπνικτικά..στοιβαγμένες χαοτικά..

κοιτάς την μορφή που προκύπτει από την ένωσή τους ..

κι αν κάτι πάει στραβά στις κουκίδες τότε αλλάζει κ η μορφή..

μα τελικά όλοι από δαύτες είμαστε φτιαγμένοι..

συλλέκτες στιγμών..

συλλέκτες στιγμών λοιπόν..

αυτό..

www.youtube.com/watch?v=pEQc4jG4k6I

...

και φτάνει η στιγμή η χρυσή που έχεις την κιμωλία στα χέρια σου και με ό,τι δύναμη- τελευταία- σου έχει απομείνει κλείνεις τον τωρινό σου κύκλο που φάνταζε αιώνιος ..

"μα πώς"; αναρωτιέσαι.. "το έκανα όντως εγώ αυτό;"

και να που έρχεται αυτή η χρυσή η στιγμή που από άσ(χ)ημο ανθρωπάκι, μεταμορφώνεσαι ξανά σε κάτι που ίσως να κοντεύει να φτιάξει την μορφή σου..αυτήν που θα αγαπάς και θα σε κάνει ευτυχισμένo..

www.youtube.com/watch?v=k1tyVlKjJZI

μεγάλωσα πια, μα το παιδί δεν λέει να το σκάσει από τα σωθικά μου..

....

Και να 'μαι εδώ..να προσπαθώ να λύσω τα δεσμά της αθήνας..να προσπαθώ με ό,τι δύναμη μου έχει απομείνει να πολεμήσω για το ΌΝΕΙΡΟ..

έτσι μου λένε όλοι..

μα κάτι άλλο συμβαίνει μέσα μου..μέσα στο μυαλό, στο σώμα στην ψυχή μου..στην κάθε σκέψη μου..

νιώθω ότι όλα αυτά τα χρόνια έφτιαχνα ένα κουκούλι άσχημο να ζω και γυρνούσα γύρω από τον άξονα του αδραχτιού..στους φαύλους κύκλους μου καλά παγιδευμένη εκεί μέσα ζούσα..

μα τώρα..

έσπασε το κουκούλι..νιώθω τις ηλιαχτίδες να μπαίνουν μέσα από τις ραγισματιές του..

που θα με βρει άραγε ο χειμώνας;

εδώ ή εκεί;