the last of Patras..

μετά από μέρες απουσίας..δεν το ανέχομαι η περιέργεια μου να εξηγώ τα ανεξήγητα..να θαυμάζω..να εξυμνώ..να καταριέμαι τον κόσμο γύρω μου..δεν το ανέχομαι να παραμένω στη σιωπή..γίνομαι υπόδουλος του κόσμου που παλεύω να μην μοιάσω..

μια εβδομάδα ζωής ακόμα στη Πάτρα...να δούμε..

το καινούριο παραθυράκι απ' όπου το έσκασα..θα κάνει δουλειά?..:)

poisonous..

δηλητήριο..

ρέει ακατάπαυστα από τις πηγές του κόσμου..και τυχαίνει αφελείς ταξιδιώτες να θέλουν να ξεδιψάσουν από εκεί..

λεκές στις ψυχές τους μένει..

δηλητήριο..ξεραίνει τα δροσερά χρόνια που έρχονται..που περιμέναμε να έρθουν..

σταγόνα την σταγόνα..γέμισε το ποτήρι μου..το ήπια..

το αντίδοτο?..

ένας φίλος στο νοσοκομείο εγχειρισμένος..είναι εκείνες οι μισητές στιγμές που σε κάνουν να συνειδητοποιείς πόσο αγαπάς κάποιον..πόσο τον έχεις ανάγκη..
έχω φίλους που αγαπώ..έχω ανθρώπους που αγαπώ..
γιατί δειλιάζω να τους το δείχνω..?γιατί ξεχνάω να τους το δείχνω..και γιατί τους θυσιάζω στο βωμό της εφήμερης "ευτυχίας" μου?

bad..bad girl..